نقش زنان و مشاركت آنان در انقلاب اسلامی نسخه متنی

پيامبر رحمت هدف از بعثت خود را تمام كردن كرامتهاي اخلاقي دانست و فرمود: انما بعثت لاتمم مكارم الاخلاق[1]

اين امر نشان دهنده آن است كه از ديدگاه پيامبر خاتم و خاتم اديان الهي، تا چه اندازه اصول و كرامتهاي اخلاقي ارزشمند و مهم است به گونه اي كه حضرتش هيچ گاه حتي در سخت ترين شرايط ذره اي از اين اصول عدول نكرد همانطور كه ائمه عليهم السلام نيز در سيره خود، اين مطلب را به اثبات رساندند و تقدم ارزشهاي اخلاقي را بر چيزهاي ديگر نشان دادند. به عنوان يك نمونه امام حسن - عليه السلام - را مي بينيم كه به عهد خود با معاويه پايبند و وفادار باقي مي ماند هر چند كه معاويه عهد مي شكند و بر سر پيمان با آن حضرت نمي ماند. بدين ترتيب امام عليه السلام نشان مي دهد كه عهد شكني حتي با امثال معاويه نيز جايز نيست.

ه ـ ضرورت فعاليتهاي سياسي زنان و اصل تقديم مصلحت اهم بر مهم

بدون شك نه تنها اصل انجام فعاليت هاي سياسي براي زنان جايز است (چنانكه پيش از اين بطور استدلالي تبيين گرديد) بلكه گاهي ضروري نيز هست همچون زمان دفاع از كيان حكومت اسلامي در برابر هجوم كفار و مشركان اعم از هجوم فرهنگي و نظامي و همانند قيام در برابر يك حكومت فاسد چنانكه در ابتداي انقلاب اسلامي شاهد حضور فعال و گسترده زنان مسلمان در تظاهرات مردمي بر ضد رژيم فاسد پهلوي بوديم. بدون ترديد الگو و اسوه اين زنان در فعاليتهاي سياسيشان، روش و سيره حضرت زهرا - سلام الله عليها - بود كه بعد از رحلت پيامبر- صلي الله عليه و اله - براي تائيد امام بر حق زمان خود از خانه بيرون امده همراه با همسر بزرگوارش به منازل مهاجرين و انصار رفته آنان را به حقيقتي كه پايمال شده بود اشنا كردند و از آنان ياري طلبيدند.

لكن نكته اي كه در اينجا بسيار حائز اهميت است آن است كه زن مسلمان مسووليتهاي خود را بر اساس اصولي كه تاكنون تبيين شد به دقت مورد توجه و بررسي قرار دهد و همواره مصلحت اهم و اصل مهمتر را بر مصلحت مهم مقدم دارد. تنها از يك بعد به قضايا نگريستن جامعه را دچار افراط و تفريط مي كند. زن مسلمان نبايدد به بهانه فعاليتهاي سياسي، وضعيت خانوادگي خود را اشفته سازد و يا نسبت به آن كم توجه باشد. شوهر و فرزندان دراين ميانه حقي بر او دارند چنانكه او نيز بر شوهر و فرزندان خود حقي دارد. پس از رعايت اين حقوق است كه نوبت به پذيرش فعاليتهايي در خارج از خانه مي رسد همانطور كه حضرت فاطمه زهرا - سلام الله عليها - نيز چنين بود.

همچنين نبايد به بهانه پرداختن به امور داخلي خانه، يكسره فعاليتهاي سياسي را كنار بگذارد. به راستي اگر چنين كاري صحيح بود پس چگونه مي شد انقلاب شكوهمند اسلامي ايران رابه پيروزي رسانيد؟

آيا بدون شركت خيل عظيم زنان مسلمان، چنين پيروزي بزرگي نصيب ملت ايران مي گرديد؟ مسلما خير.

همان فاطمه اي كه اهميت اداره امور داخلي خانواده و تربيت فرزندان را براي ما تبيين كرد، ارزش فعاليت سياسي زن را نيز در دفاع از حق و حقيقت تبيين نمود. اشتباه آن است كه مافقط به يك جنبه كار آن حضرت بنگريم و اشتباه بزرگتر آن است كه اهم و مهم را در سيره آن حضرت تشخيص ندهيم و به دام افراط و تفريط گرفتار اييم.

اسلام دين اعتدال است پس بر پيروان آن نيز رعايت چنين اعتدالي لازم است:

و كذلك جعلناكم امه وسطا لتكونوا شهدا علي الناس و يكون الرسول عليكم شهيدا (بقره / 143)

و اينچنين شما را امت ميانه اي قرار داديم تا به مردم گواه باشيد و پيامبر هم بر شما گواه است.

بعد از آن كه اصل جواز مشاركت سياسي زنان و اصول حاكم بر آن از ديدگاه اسلام تبيين گرديد به سومين قسمت از بحث كه بررسي موارد خاص از مشاركت سياسي مي باشد مي پردازيم و به طور مشخص موضوع ولايت، قضاوت و وكالت (يا نمايندگي سياسي) زنان را مورد بحث قرار مي دهيم. در اين قسمت سعي ما بر آن است كه با ارائه دلايل نظريات مخالفين و موافقين به طور مختصر، به نقد آنها پرداخته در نهايت، نظريه قويتر را برگزينيم.