ابهام زدايي از يك مسئله - ابهام‌زدايي از يك مسئله نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ابهام‌زدايي از يك مسئله - نسخه متنی

سید محمد تقی هاشمی‌نسب

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

ابهام زدايي از يك مسئله

در روزنامه ايران مورخه 5 / 3 / 80 شماره 1811 مطلبي تحت عنوان «تنبيه كودكان يكي از علل بزهكاري در نوجواني» به چاپ رسيده در اين مقاله كه توسط خانم مريم نوربخش تنظيم شده است از قول آقاي دكتر داور شيخاوندي چنين آمده است: «در شرع و قانون ما تنبيه بچه به قصد تأديب مجاز است» از آنجا كه مطلب مذكور خالي از ابهام نبوده و در عين حال به شرع مقدس نيز استناد داده شده است اينجانب را بر آن داشت تا به تصحيح و تبيين آن بپردازم. اميد است نسبت به درج آن اقدام فرمائيد.

حكم شرع در خصوص تنبيه بدني فرزندان

حد تنبيه بدني كه شرعاً پدر مجاز است نسبت به فرزند خود اعمال كند به مقداري است كه اثري بر روي پوست بدن نگذارد حتي موجب قرمزي پوست بدن نگردد در غير اين صورت علاوه بر اين‌كه مرتكب معصيت شده و موظف به پرداخت ديه مقرره به فرزند است (ديه سرخ شدن صورت بر اثر زدن 5/1 مثقال، كبود شدن، 3 مثقال و سياه شدن 6 مثقال شرعي طلاي سكه‌دار است) در اين خصوص نظر خوانندگان را به يك پرسش و پاسخ كه در مجمع المسائل مرحوم آيت الله العظمي گلپايگاني ـ قدس سره ـ در اين زمينه آمده است جلب مي‌نمايم.

سؤال: آيا تنبيه بدني كودكان به منظور تأديب جايز است؟

پاسخ: در غير تعزير كه اجراء آن وظيفه حاكم شرع است زدن طفل جايز نيست مگر در بعضي موارد كه تأديب متوقف بر آن است و در موردي كه شرعاً اجازه داده شده نبايد طوري بزند كه موجب ديه شود مثلاً رنگ پوست بدن سرخ شود.

ر. ك: مجمع المسائل 3 / 266.

در خاتمه توجه به نكته‌اي مهم مي‌نمايد و آن اين‌كه متأسفانه برخي از نويسندگان در بعضي از نشريات از جمله روزنامه پر تيراژ ايران، در حالي كه حتي در حد كتابهاي فقهي فارسي از اطلاعات كافي در حوزه احكام شرعي برخوردار نيستند، همواره سعي و كوشش خود را مصروف به طعنه زدن به دامن مقدس احكام شرعي كرده و خود را مجاز به نظريه پردازي و دخالت در احكام و فلسفه آن دانسته و ذهن خوانندگان را نسبت به مسائل ديني مشوش مي‌نمايند و عدم ارزشي بودن اين گونه امور از نظر اخلاقي و نيز رسالت مطبوعاتي بر كسي پوشيده نيست لذا خطير بودن رسالت مطبوعاتي مي‌طلبد كه مسئولين محترم روزنامه ايران در خصوص درج مطالبي كه در حوزه دين مبين اسلام است عنايت و دقت لازم را داشته باشند تا مانند نوشته مذكور به خواننده القاء نگردد كه اسلام با تنبيه بدني كودكان آن هم در حدي كه در مقاله مذكور آمده است موافق است.

والسلام.

سيد محمد تقي هاشمي‌نسب

/ 1