اسماء بنت عميس - اسماء بنت عمیس نسخه متنی

اسماء بنت عميس

در ميان اصحاب پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم وائمه عليهم السلام زناني دوستدار علم ومعرفت بودند وبا نقل روايت دانش خود را نشان دادند. در آثار رجالي، بخشي به معرفي اين زنان اختصاص دارد.

اسماء دختر عميس وخواهر ميمونه ـ همسر رسول خدا ـ است. او در ابتدا با جعفر بن أبي طالب ازدواج كرد وهمراه او به حبشه مهاجرت نمود و پس از شهادت جعفر در سال هشتم هجرت با ابوبكر ازدواج كرد. محمد بن أبي بكر ثمره اين ازدواج است. پس از درگذشت أبوبكر به عقد امام علي عليه السلام درآمد ودر سال 40ه ق درگذشت.

اسماء از پيشگامان در اسلام است و همواره در دوستي خاندان پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم پايدار بود و از آن هنگام كه به مدينه آمد، همچون مادري مهربان، محرم اسرار فاطمه زهرا سلام الله عليها بود. وي بنا به خواسته حضرت زهرا، تابوتي براي آن حضرت سفارش داد، تا حجم بدن مباركش پيدا نباشد. وبنابر وصيت آن حضرت در شستن بدن مطهر فاطمه سلام الله عليها به امام علي عليه السلام ياري رساند.
اسماء از شهود قضيه فدك وتكذيب كنندگان حديث «نحن معاشر الانبياء لا نوّرث ما تركناه صدقه» است، امّا ابوبكر شهادت او را نپذيرفت.

امام باقر عليه السلام در روايتي هفت خواهر بهشتي را نام مي برد و رحمت الهي را بر آنان مي داند كه در ابتداي آنها نام اسماء دختر عميس است. در حديثي از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم نام اسماء در ميان خواهران مؤمن آمده است. امام صادق عليه السلام نجابت محمد بن أبي بكر را از جانب مادرش اسماء بنت عميس مي داند.

شيخ طوسي او را از اصحاب پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم مي شمارد.

اسماء از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم وحضرت فاطمه سلام الله عليها روايت نقل مي كند وعبدالله بن جعفر، قاسم بن محمد بن أبي بكر، فاطمه دختر امام علي عليه السلام وعبدالله بن عباس وبرخي ديگر از او حديث شنيده اند.

سايت hadith.net