آيا با خطاي آدم و حوا خلقت انسان شروع شد؟ - آيا با خطاي آدم و حوا خلقت انسان شروع شد؟ نسخه متنی

آيا با خطاي آدم و حوا خلقت انسان شروع شد؟

پاسخ

موضوع خلقت آدم و حواء و نسل اين دو از موضوعاتي است كه هم در قرآن و هم در روايات اسلامي آمده است و مورد سؤال از ائمه معصومين ـ عليهم السلام ـ نيز بوده است. علامه مجلسي در جلد يازدهم كتاب «بحار الانوار» روايات مربوط به اين موضوع را آورده است.

طبق آيات قرآن، خداوند آدم را از خاك آفريد و حوّا (همسر آدم) را از باقي خاك او خلق كرد. «يا ايها الذين آمنوا اتقوا ربكم الذي خلقكم من نفس واحدة و خلق منها زوجها»[1] ( اي مردم از پروردگارتان بپرهيزيد كه همة شما را از يك انسان آفريد و همسر او را نيز از جنس او آفريد).

بعد از آن به آدم دستور داده شد او و همسرش در بهشت سكني گزينند.، (35 بقره) و تمام نعمتهاي بهشت برايشان مباح شد مگر درختي كه خوردن ميوه هاي آن ممنوع گرديد. ولي آدم و حواء در اثر وسوسه هاي شيطان از اين درخت خوردند و مرتكب ترك اولي شدند و در نتيجه از آن بهشت سر سبز و آرامش بخش بيرون و در زمين مستقر شدند كه از آن تعبير به «هبوط» مي شود.

تا قبل از هبوط، آدم و حواء داراي فرزندي نبودند بعد از هبوط اين دو با هم ازدواج كرده و نسل بشر گسترش مي‌يابد. «و بث منهما رجالاً كثيراً و نساءً»[2] ( و از آن دو مردان و زنان فراواني منتشر ساخت) از اين آيه قرآن استفاده مي شود كه تكثير نسل فرزندان آدم تنها از طريق آدم و همسرش صورت گرفته است و موجود ثالثي در آن دخالت نداشته است. لازمه اين سخن آن است كه فرزندان آدم (برادر و خواهر) با هم ازدواج كرده باشند زيرا اگر آنها از نژاد و همسران ديگري ازدواج كرده باشند واژه «منهما» يعني (از آن دو) صادق نخواهد بود.

اين موضوع در احاديث متعددي نيز وارد شده است و زياد هم جاي تعجب نيست چه اينكه طبق استدلالي كه در بعضي از احاديث از ائمه اهل بيت نقل شده اين ازدواج ها مباح بوده زيرا هنوز حكم تحريم ازدواج خواهر و برادر نازل نشده بود، بديهي است ممنوعيت يك كار، منوط به اين است كه از طرف خداوند تحريم شده باشد چه مانعي دارد كه ضرورت ها و مصالحي ايجاب كند كه در پاره اي از زمان مطلبي جايز باشد و بعداً تحريم گردد.[3]

پس گسترش نسل بشر و آفرينش انسانهاي بعد از آدم و حواء، بعد از خروج آن دو از بهشت و هبوط به زمين بوده است. پس بايد گفت نسل انسان فعلي از آدم و حواست که دچار لغزش شدند.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:

1. فثور جاويد، آيت الله جعفر سبحاني، ج 11، سر گذشت آدم ابو البشر.

2. داستان پيامبران، علي مولوي گرمارودي، ج 1.

3. قصص قرآن و تاريخ پيامبران، سيد محمد صحفي.

4. بحار الانوار، علامه مجلسي، ج 11.

[1] . نساء/ 1.

[2] . نساء/ 1.

[3] . مکارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، ج 3، ص 247 و 246.