مختصري از زندگي نامه و سوابق علمي آيت الله كوكبي تبريزي را براي حقير ارسال فرماييد؟
پاسخ
حضرت آيت الله سيد ابوالقاسم كوكبي در سنة 1304 هجري شمسي در محله باغميشه تبريز در محيطي پاك و آكنده از معنويت و خانوادهاي روحاني و اهل علم و سيادت چشم به جهان گشود. دوران طفوليت را به تبعيت پدرشان در شهر مقدس قم سكونت داشته و در سن شش سالگي براي فراگيري قرآن مجيد به مكتبخانه سپرده ميشود و آغاز تحصيلاتش را در قم براي يادگيري قرآن صرف ميكند.پدرشان از شاگردان آيت الله حائري مؤسس حوزه علميه قم بوده است و در قم از محضر وي كسب فيض مينموده كه بنابر درخواست اهالي محترم تبريز از آيت الله حائري و به دستور ايشان به محله باغميشه هجرت مينمايد تا در راه ترويج دين و تبليغ در آن منطقه مستقر ميگردد.آقاي كوكبي نيز در معيت پدرشان در محل تولد خود سكونت داشته و تحصيلات مقدماتي رايج را آغاز مينمايد و با خواندن و يادگيري كتابهاي صرف و نحو و نهج البلاغه اين دوره را سپري مينمايد و وارد تحصيلات مقدماتي حوزه ميشود و دروس مربوط به مقدمات رايج حوزه را در مدرسه طالبيه تبريز و در محضر بزرگان و اساتيد حوزه تبريز به پايان ميبرد.بعد از پايان دوره مقدمات در محل تولدش (تبريز) به حوزه نوپاي شهر مقدس قم كه تحت زعامت حضرت آيت الله العظمي شيخ عبدالكريم تأسيس شده بود و فضلاي بزرگي در آن تدريس مينمودند، عزيمت مينمايد.پدرشان او را به آيت الله العظي سيد محمد حجت كوه كمري[1] كه از زعماي بزرگ قم بود ميسپارد و او تحت نظارت آن بزرگوار با جديت تمام ادامه تحصيلات خود را در حوزه قم آغاز مينمايد.مرحوم آيت الله حجت توجه و عنايتي خاص به آقاي كوكبي داشته و دربارة تحصيلاتش او را ياري نمودهاند.آقاي كوكبي دوره سطوح متوسطه حوزه را در شهر مقدس قم و با اشراف آيت الله حجت آغاز نموده و با جديت استمرار ميدهند و در محضر اساتيد بزرگوار همچون آيت الله ميرزا حسن صادقي تبريزي و آيت الله مجاهد تبريزي كسب فيض مينمايند.و در سطوح عالي كه در حوزه مقدسه قم تحصيل نمودهاند در حضور آيت الله سيد محمد محقق داماد (قدس سره الشريف) اصول (كفايه الاصول) و در محضر علامه طباطبائي (قدس سره الشريف) منظومه سبزواري (فلسفه و حكمت و منطق) كسب فيض مينمايند.دروس خارج
بعد از اتمام سطوح متوسطه وارد سطوح عاليه يعني دروس خارج فقه و اصول ميشوند و از محضر پر فيض آيت الله العظمي سيد محمد حجت كوه كمري و خارج فقه آيت الله بروجردي كسب فيض مينمايند و همزمان با اين درسها، كلاسهاي تدريس ايشان نيز برقرار بوده است از جمله تدريس كتاب شرح لمعه (در فقه) و كتاب رسائل (در اصول) در حسنيه ارك كه اين دوره از فعاليتهاي تدريس ايشان محسوب ميگردد و فضلاي زيادي در آن شركت جستهاند.آقاي كوكبي پس از تدريس و تحصيل در حوزه قم قصد عزيمت به حوزه نجف را مينمايند تا براي اكمال و آشنايي با شيوه تدريس حوزه ديرين نجف و درك محضر بزرگان و زعماي آن حوزه مقدس به شهر مقدس نجف مهاجرت مينمايند و ابتداءً شش ماه در آن شهر بدون عائله مشغول به تحصيل شده و براي آشنايي بيشتر در دروس زعماي بزرگ از جمله آيات عظام سيد محسن حكيم و سيد عبدالهادي شيرازي و سيد محمود شاهرودي و سيد ابوالقاسم خوئي و شيخ حسين حلي و شيخ ميرزا باقر زنجاني شركت نموده و كسب فيض مينمايد و بعد از تصميم به اقامت مستمر به ايران مراجعت نموده و مكرراً همراه با خانوادهاش به نجف و عراق عزيمت نموده و بطور جدي و مستمراً در دروس فقه و اصول زعيم عاليقدر شيعه يعني آيت الله العظمي سيد ابوالقاسم خوئي شركت جسته و تمام دروس را كه حاضر شده تقرير و چاپ نموده و در اختيار فضلاي حوزه قرار ميدهد و از طرف آيت الله خوئي نيز اين تقريرات مورد تأييد واقع شده و به ايشان عنايت خاص و توجه به ويژه مينمايند، در سنة 1375.ق تقريرات ايشان با اجازه آقاي خوئي تحت عنوان «مباني الاستنباط» چاپ شده است و در همان اوايل در بازار كمياب شده و فقط در اختيار عدهاي از فضلاي نجف قرار گرفته است، آقاي كوكبي در راه تحصيل بسيار جدي و سخت كوش بودهاند بطوريكه در تمام جلسات درس فقه و اصول آقاي خوئي بدون هيچ وقفهاي شركت جسته و با هيچ عذري درس خود را تعطيل ننمودهاند، در حوزه نجف نيز همزمان با تحصيل دروس خارج به تدريس فقه و اصول اشتغال داشتهاند، ايشان بعد از دگرگوني وضع كشور عراق به وطن خود بازگشته و به فعاليتهاي علمي و ديني اشتغال دارند و هم اكنون در حوزه قم تدريس مينمايند و يكي از مراجع تقليد به شمار ميروند.[2][1] . آيت الله العظمي سيد محمد حجت كوه كمري يكي از علماي طراز اوّل قم و معاصر با آيت الله بروجردي بودهاند كه مدرسه حجتيه قم را تأسيس و فضلا و دانشمندان زيادي را در اين مدرسه تربيت دادهاند كه هم اكنون در جامعه اسلامي خدمت ميكنند.[2] . ياد نامهي آيت العظمي حاج سيد ابوالقاسم خوئي (قدس سره)، چاپ اوّل، قم، مهر، سال 1372 و زندگي نامه آقاي كوكبي تبريزي ـ چاپ دوّم، انتشارات مجمع ذخائر اسلامي، سال 1380.