استغفار در حق يكديگر
قال مولانا الامام المهدي-عجل الله تعالي فرجه الشريف- :(لَوْ لا إِسْتِغْفارُ بَعْضِكُمْ لِبَعْض لَهَلَكَ مَنْ عَلَيْها)[1]اگر طلب مغفرت و آمرزش برخى از شما براى يكديگر نبود، تمام اهل زمين هلاك مى گشتند.شرح
امام زمان(عليه السلام) در حديثى طولانى خطاب به فرزند مهزيار، شيعيان را به استغفار و دعا در حقّ يكديگر ترغيب مى كند; زيرا از آثار و بركات آن رفع عذاب از روى زمين و اهل آن است.از آيات قرآن استفاده مى شود كه دو چيز عامل ايمنى زمين از عذاب الهى در اين دنياست:1. وجود پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم): خداوند متعال مى فرمايد:(ما كانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فيهِمْ)[2];تا تو در ميان مردم هستى، هرگز خداوند آنان را عذاب نخواهد كرد.2. استغفار: خداوند متعال مى فرمايد:(ما كانَ اللّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ)[3];
خداوند آنان را در حالى كه استغفار مى كنند، هرگز عذاب نخواهد كرد.از اين حديث دو نكته استفاده مى شود:1. گناه باعث هلاكت و عذاب مردم در همين دنيا مى شود.2. استغفار سبب مغفرت است، خصوصاً اگر در حقّ همديگر استغفار كنند.
[1]. دلائل الامامه، ص297 .[2]. سوره ى انفال، آيه ى 33 .[3]. همان .