لطفا منتظر باشید ...
عنوان ندارد
در ماهنامه چشم انداز ايران، دي و بهمن84،شماره 35، در بخش نامه هاي خوانندگان سوالي از يکي از خوانندگان آن مجله مطرح شده که:آيا معصومين(ع) نياز به مدح دارند؟
آيا اهل بيت پيامبر (ص) احتياج به مدح دارند؟
و آيا مداحي با مشي خطبه 207 نهج البلاغه که مي گويد به من رشوه زباني ندهيد مغايرت ندارد؟پاسخ در چند محور ارائه مي شود:قبل از هر چيز بايد به اختصار يادآوري شود كه مداحي و تعريف و بازگو نمودن فضائل معصومين ـ عليهم السّلام ـ و برپايي مجالس به مناسبت هاي مختلف نظير ميلادها و ايام شهادت آنها و مداحي و عزاداري و تعريف و تمجيد از آنان از بارزترين مصادق تعظيم شعاير الهي است و تعظيم شعاير الهي جزء وظايف ديني و الهي و معنوي همه دين باوران است، قرآن كريم درباره تعظيم شعاير الهي مي فرمايد:
«و مَن يُعظّم شعاير الله فانّها مِن تقوي القلوب»[1]
يعني هر كس شعاير الهي را بزرگ دارد اين كار نشانه تقواي دل ها است. برخي از مفسرين ذيل اين آيه مي گويند:«شعاير» جمع«شعيره» به معناي علامت و نشانه است، بنابراين«شعاير الله» به معناي(نشانه هاي پروردگار) است ... گرچه بدون شك مناسك حج از جمله شعايري است كه در اين آيه مقصود بوده است، ولي روشن است كه با اين حال عموميت مفهوم آيه نسبت به تمام شعاير اسلامي به قوت خود باقي است، كوتاه سخن اين كه تمام آنچه در برنامه هاي ديني وارد شده و انسان را به ياد خدا و عظمت آئين او مي اندازد شعاير الهي است و بزرگداشت آن در قالب هاي گوناگون و مناسبت هاي مختلف از جمله در قالب مداحي و ذكر فضايل پيشوايان دين، نشانه تقواي دل هاست.[2] و به دليل آن كه تعظيم شعاير ديني و مذهبي جزء وظايف دين باوران است پس مداحي و ذكر فضايل به عنوان زنده نگاه داشتن ياد ائمه ـ عليهم السّلام ـ و سرمشق گرفتن از كارهاي آنان در راستاي تعظيم شعاير الهي است..
مداحي و تشكيل مجالس ذكر فضايل و محبت ائمه ـ عليهم السّلام ـ براي توسل انجام مي شود و توسل مورد خواست و رضاي خداوند است لذا در قرآن فرمود:
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَهَ»[3]
يعني اي كساني كه ايمان آورده ايد از خدا پيروي كنيد و به او توسل بجويد. و چون مداحي و ذكر فضايل(به نحوه مناسب و شايسته آن و نه به صورتي كه احياناً در بعضي محافل و نوارها ديده مي شود) از موارد توسل است، معلوم مي شود كه براساس آيه ياد شده نيز ذكر فضايل ائمه ـ عليهم السّلام ـ مورد رضا و خواست خداوند است.در باره قسمت دوم سوال که آيا اهل بيت پيامبر احتياج به مدح دراند؟
و آيا مداحي با مشي خطبه 207 نهج البلاغه که مي گويد به من رشوه زباني ندهيد مغايرت ندارد؟
بايد گفت:اول آنکه در خطبه 207 چنين مطلبي که« به من رشوه زباني ندهيد» وجود ندارد(دو چاپ مختلف ديده شد). دوم آنکه کراهت حضرات اهل بيت (ع) از اينکه مورد مدح واقع شوند منافاتي با مدح آنها از سوي دوستدارانشان ندارد توضيح اينکه مدح و ذكر فضايل و مناقب اهل بيت و حضرات معصومين ـ عليهم السّلام ـ ، اگر با انگيزه الهي و براي زنده نگاه داشتن خاطره و ياد و نام آنها در غياب شان و به عنوان تبليغ فرهنگ ديني و مذهبي و بيان اوصاف ديني و رهبران الهي صورت گيرد بي ترديد موجب خوشحالي آنان مي شود. و اگر با انگيزه هاي غير الهي از آنان مدح و ستايش شود و در آن مداحي ها اهداف غير تبليغ حقايق ديني مد نظر باشد، طبق روايات متعدد اين گونه مداحي و ستايش از نظر ائمه مردود. و در روايات فراواني ائمه ـ عليهم السّلام ـ مردم را از چنين كارهايي برحذر داشته اند[4].
[1] .حج/32.[2] . ناصر مكارم، تفسير نمونه، ج 14، ص97، نشر دارالكتب الاسلاميه، تهران 1379 ش.[3] .مائده/35.[4] . ميزان الحكم، ج 9، ص 81 تا ص 91 نشر مكتب الاعلام الاسلامي، قم 1364 ش.
