«خرداد»، هميشه بار غم بر دوش ما نهاده است.چه آن «15 خرداد» خونين، با شهادتها و جوي خون و بوي باروت.و چه اين«14 خرداد» غمبار، بارحلت امام و رنگ غم و غربت ماتم.امام، براي ما يك «راه» و«صراط» بود، «ميزان» و «ملاك» بود، «اسوه» و «الگو» بود.از اين رو، بارفتن او، راهش باقي ماند.گرچه امام، روي در نقاب خاك كشيده است، ولي فرزندان داغدارش، از راه امام و كلام امام، مشعلي افروخته و برافراشتهاند، تا راه بشريّت امروز، تيره نماند. سالگرد رحلت امام، سالگرد بيعت و ميثاق است، با آنچه امام، بر سر آن جان باخت و شهدا در راه آن خون دادند و جانبازان، سلامتي خود را براي سلامت ماندن آن ايثار كردند، يعني پيمان باخدا و رسول و اسلام و انقلاب.سالگرد عروج ملكوتيات، باز هم غم، چنگ بر دلهايمان مي زند.سوگ ارتحال تو،«مدينه ايران» را به غم و ماتم نشاند و چشمه هاي اشك را از ديدگان خونبارِ امت عاشق، جاري ساخت. آنچه رفت، پيكر پاك و جسد مطهّرت بود.آنجه ماند، فكر ناب و انديشه روشن و خطّ ماندگارت بود.اماما! روح تو به آسمانها پر كشيد امّا، راه تو، اي روح خدا، در زمين و ميان عاشقان تداوم يافت .خلف صالح تو، «خامنه اي عزيز»، با صلابت و درايت و محبوبيّت، محور «وحدت›› و مظهر«ولايت»گشت. پس از تو، پروانگان سوخته دل و شكسته بال، گرد اين مشعل هدايت و ارشاد به طواف عشق پرداختند.پرچمي را كه بر افراشته بودي، اينك بر دوش علمداري رشيد از نسل «حسين فاطمه»(عليهما السَّلام) است.اي امام! اي نگين افتاده از انگشتر امّت، اي جان رفته از پيكر ايران،اي گوهر در خاك نهفته، اي پدر فرزندان شهدا، اي سالار بسيجيان عاشق!چگونه مرگ تو باور كردني است، اي حيات بخش اسلام و ايران.گرچه حسينيّه جماران، از تو خالي است، امّا سينه هر يك از ما «حسينيه» اي است،پر از شيون عزا و لبريز از سوگ غم.اكنون، گرچه صداي تو خاموش است، امّا دلهاي ما محشري پر غوغا از كلام عطرآگين توست،وگوش تاريخ از پيامهاي سنگين تو سر شار است. امام رفت، و بار غم براي هميشه بر دلمان نهاد. امّا... راهش ادامه يافت.نه از «اسلام طلبي» امّت كاسته شد، و نه از شكوه اسلام. نه از روح معنوي انقلاب كم شد، نه از صلابت ايستادگي در مقابل كفر جهاني و شيطان بزرگ!جواد محدثي ـ قطعات
لطفا منتظر باشید ...
