دشمن بدون توجه به روحيه انقلابي مردم مسلمان ايران تصور مي كرد كه اختشاشات داخلي، تعارضات سياسي و برخي مشكلات اقتصادي كه جمهوري اسلامي ايران با آن درگير بود، مانع از حضور نيروهاي مردمي در جبههها خواهد شد. عراق با تلاش مداوم براي ايجاد جنگ و سرمايه گذاري در جذب ضد انقلابيون منطقه، تصور ميكرد در مناطق درگيري نه تنها مقاومت مردمي قابل توجهي بروز نخواهد كرد، بلكه به استقبال و پشتيباني ساكنين شهرهاي مرزي قادر است به سرعت اهداف خود را تأمين كنند اما در همان روزهاي اول شروع جنگ در مسير شهرها به شدت با مقاومت مردمي مواجه گرديد جبهههاي خرمشهر، جنوب اهواز، غرب دزفول، سوسنگرد، گيلانغرب و سرپل ذهاب صحنه درگيريهاي شديدي گرديد كه حكايت از جانفشاني مردمي داشت كه به عشق اسلام و امام خميني (ره) با متجاوزين به مقابله برخاسته بودند. در اين مقطع سازمان نظامي جمهوري اسلامي به خاطر عدم آمادگي لازم نتوانست نقش مؤثري ايفا كند و مردم در قالبهاي مختلف از جمله سپاه پاسداران شكل گرفته و با حداقل امكانات و گاه با سلاح سبك در مقابل يگانهاي رزمي و زرهي عراق مقاومت ميكردند و در نتيجه همين مقاومتها، ارتش عراق دچار مشكل شد و موجبات شكست استراتژي عراق را فراهم كرد. جنگ مردمي در خرمشهر سمبل مقاومت مردمي بود كه به مقاومت سي و پنج روزه معروف است.