رمضان دعوتي است معنوي و تو ميهمان عرش خدايي.رمضان، فرصت استفاده از «نفحات رب» است.رمضان، موسم «عبادت» است و عبادت، غذاي روح است.رمضان، فصل مناجات و دعاست. و دعا، نردبان تعالي جان است.رمضان، دوره تزكيه و تهذيب و تربيت و ساختن و مقاومت كردن و تحمّل نمودن و چشيدن است.رمضان، بهار جانهاي خداجوست و باران كرامتِ «شهرالله»، روز و شب بر كوير دلها مي بارد و ياد خدا، صفا بخش دلهاي عاشقان شب زندهدار است.شبهاي رمضان، از شام تا سحر، دل را در چشمه زلال ياد خدا و اولياء خدا شستشو دهيم و مشتي از بركاتِ آسماني اين ماه برداريم.در خلوت بيداران شب زندهدار، دستي به دعا و چشمي به اميد، به سوي خداي غفار بگشاييم و در شبهاي قدر، بستر خواب را جمع كرده، مائده طيّبات ذكر مدايح و مراثي خاندان عصمت و طهارت بگسترانيم و در ناي نياز، نجواي عارفانه سر دهيم.رمضان را بايد «آيينه»اي بسازيم. پيش رويمان، تا در آن، چهره باطن و سيماي اخلاق خويش را به تماشا بنشينيم،رمضان براي ما كلاس است. در همه زمينهها، و در رابطه با «خدا» و «خود» و «مردم» و «مكتب».رمضان، ماه ضيافت خدا است. خداوند ميزبان است و بندگان او مهمان، و نيايش و قرب وسيله پذيرايي. و قلبهاي روشن، فديه بندگان به آستان خداوند است، و ديدگان اشكبار و دلهاي اميدوار، سرمايه عابدان .رمضان، ماه گريز از خويش و التجاءِ به خدا است. فصل بازيابي خود گمشده است. ايّام تقويت اراده، و مالك نفس شدن مهار زدن به تمنيّات است.رمضان، ماه «قرب» است، ماه «يافتن» و «رسيدن» است.رمضان، فرصت مناسبي براي محاسبه و به خود پرداختن و به خدا رسيدن است. لحظه لحظه اش، از هر روز و شبش بايد سود برد. رمضان ، فرصتي براي «خود سازي» است تا بذر «جان» را درمزرعه «لحظات»، «ايّام» بارور كنند و با آب «اخلاص»، آن را برويانند و به ثمر برسانند.رمضان فراغتي است و موسمي براي انس و خلوت، وفصل ياد و مناجات است.رمضان، ماه هجرت از «سيّئات» به «حسنات» و ماه گسستن از«خود» و پيوستن به«خدا» است.جواد محدثي ـ قطعات
لطفا منتظر باشید ...
