انسان مي لغزد به سمت آن چيزي كه به آن عادت كرده است. كسي كه عادت به خنده كرد، به اين سمت مي لغزد. با زور نمي شود اين مسأله را اصلاح كرد. چاره بايد كرد، آرام آرام بايد با اين قضيه برخورد كرد تا درست بشود. براي به نظم رسيدن هم چاره همين است كه آرام آرام انسان پيش برود. پس كسي نمي تواند يك مرتبه تصميم بگيرد كه از فردا سر وقت غذا بخورد، سر وقت بخوابد، سر وقت بيدار بشود، بايد يك قسمت از بي نظمي گرفته بشود بعد يك قسمت ديگرش و همينطور تا همه بي نظمي ما مرتفع شود. وقتي مي خواهيد اتاقي را جاروب كنيد، اول جمع آوري مي كنيد بعد جاروب. اول چيزهايي را كه روي زمين است بر مي داريد و سر جاي خود قرار مي دهيد، بعد آن ذرّههاي آشغالش را با جاروب جمع مي كنيد. انسان هم بايد آن بي نظميهاي درشت و خيلي خطرناك را از بين ببرد تا بي نظميهاي كوچك، خود بخود رها بشود.حائري شيرازي ـ تمثيلات ج 1
لطفا منتظر باشید ...
