گناه وظلم به خويشتن - گناه و ظلم به خویشتن نسخه متنی

گناه وظلم به خويشتن

فرزند

چند روز قبل يكي از مسئولين سابق پيش من آمده بود ونسبت به تعبيري كه بعضي درباره او كرده بودند رنجيده شده بود، ‎خواستم صحبتي برايش بكنم كه تسلايي باشد. به او گفتم اينهايي كه چنين حرفي به تو زدند، اگر تحقيق كني وبينديشي، آنچه دلت از عمل آنها آتش مي گيرد براي ظلمي است كه به خودت شده، يا بيشتر از آن مي‎سوزي كه ظلمي به آنها شده، آن هم از طرف خود آنها؟ فرض كن تو در يك بلندي نشسته‎اي وطرف تو مي‎خواهد به تو ضربه‎اي بزند، دستش به تو نمي‎رسد هر چه مي‎كند چيزي گير بياورد زير پا بگذارد تا دستش به تو برسد چيزي گير نمي‎آورد، بچّه شير خواره خودش را كه در آن نزديكش است برمي‎دارد و زير پا مي‎گذارد تا قدش بالا بيايد و دستش به تو برسد و با مشت به تو صدمه‎اي بزند، خوب حالا فرض كن از روي بچّه خودش ايستاد، به اندازه شصت هفتاد كيلو بار روي بچّه شش ماهه فشار آورد تا سه تا مشت هم به تو زد. بعد كه اين كار تمام شد پايين آمده نگاه مي‎كند، بچّه زير پايش مرده، ولي تو چه شدي؟ يك يا دو تا مشت خوردي. تو در آن حالت كه بچّه او زير پايش مرده، به فكر اين هستي كه دستت آزرده يا صورتت زخمي شد، يا آرنج تو درد گرفت، يا دلت مي‎سوزد از اين كه بچّه او زير پايش مرد؟

گفت: واقعش بچّه او كه زير پايش بميرد، براي من رنج آورتر است تا دردي كه به من وارد كرده است.

بعد از او پرسيدم: بچّه انسان پيش انسان عزيزتر است يا ايمان انسان؟

بچّه انسان براي انسان قيمتي تر است يا ارتباط وانس با خدا؟

وقتي انسان نسبت به برادر ديني خودش ظلم و تعدي كرد، لذت مناجات با خدا از دلش گرفته مي‎شود واو از بچّه انسان براي انسان عزيزتر است. برو تحقيق كن ببين آن كس كه بدي مي‎كند يا نسبتي مي‎دهد آيا در قلب او ديگر لذت مناجات با خدا مانده؟ ديگر از اشك شب چيزي مانده؟ لذت مناجات با خدا كه از انسان گرفته بشود از بچّه انسان كه زير دست وپاي انسان بميرد براي انسان ضررش بيشتر است. اين تقواست. و به او گفتم: تو مواظب باش اگر مي خواهي از خودت دفاع كني مبادا پا روي ايمان، تقوا و ارتباط خودت با خدا بگذاري و چيزي به طرفت بگويي كه وظيفه شرعي تو نيست.

قرآن به ما مي فرمايد:« لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنئانُ قَوْمٍ عَلى أَلاَّ تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوى [1]

دلتنگي، دلخوري و بغض كسان ديگر شما را بر آن ندارد كه از عدالت خارج شويد.

نه، عدالت را حفظ كنيد، براي تقواي شما عدالت بهتر است:« اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوى».

اگر از كساني دلتنگ و رنجيده‎ايد، يا مي‎خواهيد از برادر ديني خودتان دفاع كنيد درباره آنها چيزي بگوييد كه يقين داشته باشيد. من بارها عرض كردم، اگر از من دفاع مي‎كنيد نگوييد چون نماينده امام است اگر از او دفاع مي‎كنم، كم وزياد بگويم اگر با آن كسي كه بد است، حرفي بزنم در قيامت از من سؤال خواهد شد. در وقت دفاع چيزي نگوييد كه به آن يقين نداريد يا مطمئن نيستيد والاشيطان كلاه سرتان گذاشته و ايمان شما زير پا رفته و له شده است. انسان وقتي هم مي‎خواهد دعوا بكند بچّه‎اش را بگذارد يك جاي مطمئني بعد برود تو سينه ديگري و دعوا كند، با بچّه بغل دعوا نكن، بچّه له مي‎شود، صدمه بيشتري مي خوري، يعني ايمانت را توي كار نياور.

[1] . سوره مائده، آيه 8.

حائري شيرازي ـ تمثيلات ج 1