لطفا منتظر باشید ...
قطع نامه 598 چگونه پذيرفته شد؟
قطع نامه 598 شوراي امنيت تنها قطع نامه در طول هشت سال جنگ است كه پنج عضو دائمي شوراي امنيت ماهها تشكيل جلسه دادند تا درباره تهيه متن پيش نويس آن توافق كنند پس از تهيه متن نيز آن را در اختيار نمايندگان ده كشور عضو غير دائمي شوراي امنيت گذاشتند تا موافقت آنان را نيز جلب كنند. هدف آن بود قطع نامه بدون مخالف و بدون ممتنع تصويب شود تا از اعتبار اجرائي بيشتري برخوردار باشد. نفع قدرتهاي بزرگ اقتضا ميكرد كه جنگ بيش از آن ادامه نداشته باشد اين قطع نامه در شرايطي به تصويب ميرسيد ( تير 1366 ) كه ايران علاوه بر بخشهائي در جبهه مركزي و شمال قسمتي از اراضي عراق را در اطراف بصره و مهمتر از آن، شبه جزيره فاو را در تصرف داشت و مايل نبود كه اراضي اشغالي را بدون كسب امتيازي از دست بدهد. پس از تصويب قطع نامه 598، همان طور كه انتظار ميرفت، عراق اعلام داشت اگر ايران آن را بپذيرد عراق با آن موافق است ولي برخلاف بسياري از كارشناسان به ويژه برخلاف مقامات آمريكايي ايران آنرا رد نكرد. و عدم مخالفت ايران، آمريكا را در اجراي برنامههاي بعدي با دشواري روبه رو ساخت.در گذشته، ايران پس از تصويب هر قطع نامه، نظر مخالف خود را صريحاً اعلام ميداشت اما اين بار چنين اقدامي نكرد و در نامههايي كه به دبير كل فرستاد در مورد چگونگي اجراي قطع نامه توضيح خواست و معتقد بود كه شناسائي متجاوز و محاكمه آن قبل از آتش بس اعلام شود عراق در سال 1367 با كاربرد وسيع سلاحهاي شيميائي به موفقيتهايي در جبهههاي جنگ دست يافت، فاو را پس گرفت و دهلران را به تصرف در آورد و احتمال حمله به دزفول وجود داشت. در نيمه شب 26 تير ماه 1367 ايران از طريق ارسال نامهاي با امضاي حضرت آيت الله خامنهاي رئيس جمهور ( وقت ) به دبير كل سازمان ملل متحد موافقت خود را با قطع نامه 598 اعلام كرد پذيرش قطع نامه از طرف ايران براي مردم جهان ناگهاني و غير منتظره بود و خبر گذاريهاي جهان اين خبر مهم را پخش كردند. دو روز بعد امام خميني در پيامي تصريح كرد:
با توجه به نظر تمامي كارشناسان سياسي و نظامي كشور كه من به تعهد و دل سوزي و صداقت آنان اعتماد دارم، با قبول قطع نامه و آتش بس موافقت نمودم و در مقطع كنوني آن را به مصلحت انقلاب و نظام ميدانم و خدا ميداند كه اگر نبود انگيزهاي كه همه ما و عزت و اعتبار ما بايد در مسير مصلحت اسلام و مسلمين قرباني شود، هرگز راضي به اين عمل نميبودم و مرگ و شهادت برايم گواراتر بود ... بدا به حال من كه هنوز زنده ماندهام و جام زهر آلود قبول قطع نامه را سر كشيدهام. قبول قطع نامه از طرف جمهوري اسلامي ايران به معناي حل مسئله جنگ نيست ... ما بايد براي دفع تجاوز احتمالي دشمن آماده باشيم.
