در اسفند ماه سال 1353، در طول اجلاس سران كشورهاي عضو اوپك در الجزاير ـ به ابتكار رئيس جمهور الجزاير ـ شاه ايران و صدام معاون رئيس شوراي فرماندهي انقلاب عراق جلسهاي برگزار گرديد كه طي اعلاميهاي موسوم به اعلاميه الجزاير يا قرارداد الجزاير اعلام گرديد كه در مورد رفع اختلافات، دو كشور به توافق رسيدهاند. متن اعلاميه مشترك در حضور رهبران سه كشور در يكي از تالارهاي كاخ ملل در برابر صدها خبرنگار به وسيله وزير خارجه الجزاير قرائت گرديد.در اين اعلاميه كه شامل چهار اصل ميباشد بر احترام متقابل به تماميت ارضي هر دو كشور، علامت گذاري مرزها بر اساس پروتكل 1913 قسطنطنيه تأكيد شده است همچنين بر تعيين مرزهاي قطعي رودخانه خود برابر خط تالوگ، و مخالفت با حضور كشورهاي خارجي در منطقه اشاره شده است.رژيم بعث عراق در تاريخ 26/6/1359 يعني 5 روز قبل از آغاز جنگ طي يادداشتي به سفارت جمهوري اسلامي ايران در بغداد لغو يك جانبه قرارداد الجزاير را اعلام نمود آنها تأكيد كردند كه پذيرش اين اعلاميه در آن زمان بر عراق تحميل شده است و در شرايط كنوني رسالت عراق ايجاب ميكند تا كنترل امنيت خليج فارس را به دست گرفته و نقش خود را ايفا كند اين رژيم بر اساس اين بهانه در 31 شهريور 1359 حمله سراسري و گسترده خود عليه جمهوري اسلامي ايران آغاز نمود و توانست با غافلگير كردن ايران قسمت مهمي از سرزمين و شهرهاي ايران را به اشغال خود در آورد.