أبوالعبّاس عبدالله پسر جعفر حميري از بزرگان علماي قم و از چهره هاي درخشان شيعه است. او از ياران و اصحاب امام هادي و امام عسكري عليهماالسلام مي باشد. در سال 290 وارد كوفه شد و مردم كوفه از سخنان وي سود مي جستند. وي در آنجا به تربيت شاگردان همّت گماشت. او را يمني الاصل مي دانند و حمير بر وزن درهم منطقه اي در غرب صنعاء يمن است. دانشمندان علم رجال او را ثقه و مورد اطمينان دانسته اند و آثار بسياري براي او بيان مي دارند. برخي از آثار وي عبارتند از: الإمامه، الدلائل، العظمه والتوحيد، الغيبه والحيره، الطبّ، المسائل والتوقيعات.اثر ارزشمند ديگري كه از وي به جاي مانده، كتاب قرب الاسناد است. قرب الاسناد كتابي است كه در ميان محدثان قديم رايج بود و در آن احاديث عالي السند و با واسطه كم تا امام را گردآوري مي كردند. علي بن ابراهيم، محمّد بن عيسي يقطيني و عليّ بن بابويه نيز قرب الاسناد داشته اند، امّا تنها قرب الاسناد حميري اكنون در دست ماست. كه در آن نزديكترين سند به امام صادق و امام كاظم و امام رضا عليهم السلام گرد آمده است.ابراهيم بن مهزيار، احمدبن حمزه، محمّدبن عيسي از مشايخ و اساتيد وي هستند و احمدبن محمّد، سعد بن عبدالله، محمّد بن سعيد آذربايجاني در شمار شاگردان او هستند.محمّدبن عبدالله فرزند او نيز از دانش پدر بهره برد. برخي كتاب قرب الاسناد را به وي نسبت داده اند.سايت hadith.net
لطفا منتظر باشید ...
