جواني امام علي (علیهم السلام) نسخه متنی

1- نماينده پيامبر_صلّي الله عليه و آله_ در مدينه

يكي از افتخارات امير مؤمنان، اين است كه در تمام نبردها ملازم ركاب پيامبر، و پرچمداري وي در جنگهاي اسلامي بوده است؛ جز در غزوه«تبوك» كه به دستور پيامبر در مدينه باقي ماند، و در اين جهاد شركت نكرد. زيرا پيامبر به خوبي مي‌دانست كه منافقان و برخي از افراد قريش به دنبال فرصت مي‌گردند تا در غياب پيامبر، وضع را دگرگون سازند و حكومت نو بنياد اسلامي را واژگون نمايند. و اين فرصت در صورتي امكان پذير است كه پيامبر و ياران گرامي وي به مقصد دوري بروند و ارتباط آنان با مركز قطع شود.

تبوك، دورترين نقطه‌اي بود كه پيامبر در طي غزوات خود به آنجا مسافرت نمود. اقامت امير مؤمنان در مدينه توطئه گران را سخت ناراحت ساخت. زيرا فهميدند كه با وجود علي و مراقبتهاي پيگير او، ديگر نمي‌توانند نقشه‌هاي خود را پياده كنند. از اينرو براي بيرون رفتن علي از مدينه نقشه‌اي ريختند و شايع كردند كه با اينكه پيامبر با كمال ميل علي را براي شركت در جهاد دعوت كرد؛ ولي او از جهت دوري راه و شدت گرما از شركت در اين نبرد مقدس امتناع كرد. علي ـ عليه السّلام ـ براي ابطال تهمت آنان به محضر پيامبر شرفياب شد و جريان را با آن حضرت در ميان نهاد.

پيامبر، كلمه تاريخي خود را كه از دلائل واضح و روشن امامت و جانشيني بلافصل او پس از پيامبر است؛ درباره او فرمود: او چنين گفت: برادرم! به مدينه باز گرد. زيرا براي حفظ شئون و اوضاع مدينه جز من و تو كسي شايستگي ندارد. تو نماينده من در ميان اهل بيت و خويشاوندان من هستي. آيا خشنود نمي‌شوي كه بگويم، مثل تو نسبت به من، مثل هارون است نسبت به موسي، جز اينكه پس از من پيامبري نيست. همانطوري كه او وصي و جانشين بلافصل موسي بود، تو نيز جانشين و خليفه، پس از من هستي؟.[1]

[1] . فروغ ابديت /2/ص390 و 391.