مرسوم است كه خانوادة عروس اسباب و لوازم زندگي را خريداري كرده و به همراه عروس به خانة داماد ميفرستند كه جهاز ناميده ميشود. گرچه داماد نه شرعاً نه قانوناً حق مطالبة جهاز را ندارد و خانوادة عروس چيزي بدهكار نيستند ليكن كار خوبي است. خوب است خانوادة داماد و خانوادة عروس نسبت به تشكيل زندگي جديد فرزندانشان به مقدار توان كمك نمايند. خانوادة داماد براي پسرشان فرش و بعضي وسائل ديگر را تهيه كنند و خانوادة عروس هم مقداري از وسائل زندگي را تهيه نمايند. اين كمكها براي عروس و داماد در آغاز زندگي بسيار ارزنده است.لازم بهتذكر است كه جهاز و اسباب و وسايل زندگي براي تأمين آسايش و رفع نياز است نه به منظور تجمل و خود نمايي، و در اين مورد بايد امكانات مالي خانوادة عروس وداماد رعايت شود. اين درست نيست كه داماد و خانوادهاش از خانوادة عروس انتظار داشته باشند كه به هر طريق ممكن جهاز مفصلي براي دخترشان تهيه كنند و به خانة داماد بفرستند، و لو به قرض و نسيهكردن و كمگذاشتن از مخارج روزانهشان باشد. خود اين يك نوع ستم و كمال بيانصافي است مخصوصاً نسبت به مستضعفين و طبقه كم درآمد.در رسانهها و سخنرانيها و نوشتهها از ازدياد در مهر صحبت ميشود، ولي از توقع جهاز مفصل اصلاً صحبتي در ميان نيست. گويا همه پذيرفتهاند كه خانواده عروس به جرم دختردار شدن، بايد بهرحال جهاز كاملي براي دخترش فراهم سازد. زنها در همه جا مورد تعدي قرار گرفتهاند، و توقع جهاز نيز يكي از اين موارد است. خوب است در مورد تهيه جهاز به خريد اشياء و لوازم ضروري زندگي اكتفا شود و از تشريفات و تجملات زائد زندگي و خريد اشيايي كه در زندگي كم مصرف هستند و جز تنگ كردن جا نتيجهاي ندارند جداً خودداري شود. آيا سزاوار است كه خانواده عروس از هستي ساقط شوند و با قرض و نسيه و آبروريزي، آشياء غيرضروري را تهيه و به خانة داماد بفرستند كه امكان دارد در طول سال يك مرتبه مورد استفاده قرار نگيرند، و اصولاً بدون آن هم ميتوان زندگي كرد؟اصولاً داماد چرا چشمش به جهاز همسرش باشد و اگر چيزي ناقص بود اسباب ناراحتي او را فراهم سازد؟ آيا بهتر نيست كه بهمان مقدار موجود اكتفا كند بلكه از خانوادة همسرش قدرداني و تشكر نمايد و اگر چيزي را در زندگي كم داشتند خودش تهيه كند.
2- جهاز حضرت زهرا- سلام الله عليها-
در اينجا توجه شما را به جهاز حضرت زهرا ـ عليها السلام ـ و چگونگي تهيه آن جلب مينمايم:در جريان ازدواج حضرت زهرا و حضرت علي ـ عليهما السلام ـ چنين نوشتهاند: بعد از خواستگاري و توافق، حضرت رسول ـ صلّي الله عليه و آله ـ به حضرت علي ـ عليه السلام ـ فرمود: يا علي براي عروسي چه اندوختهاي داري؟ عرض كرد: يا رسول الله شما از وضع من كاملاً اطلاع داريد، تمام ثروت من عبارتست از: يك شمشير، يك زره، يك شتر.رسول خدا فرمود: تو مرد جنگ و جهاد هستي و بدون شمشير نميتواني در راه خدا جهاد كني، پس شمشير از ضروريات زندگي تو ميباشد. شتر نيز از لوازم زندگي تو است و بدون آن نميتواني زندگي كني. بوسيلة شتر كار ميكني و مخارج خودت و خانوادهات را فراهم ميسازي، در مسافرتها هم از آن استفاده ميكني. تنها چيزي كه ميتواني از آن صرفنظر نمايي همان زره است. من هم به تو سختگيري نميكنم و براي مهر زهرا به همين مقدار اكتفا مينمايم، خطبة عقد به همين مهر خوانده شد.يك روز رسول خدا به حضرت علي فرمود: يا علي زره را بفروش و پولش را حاضر كن، تا براي شما جهاز و اسباب خانه تهيه كنم. حضرت علي زره را به بازار برد و به مبلغي در حدود چهارصد تا پانصد درهم فروخت و پولش را خدمت رسول خدا تقديم نمود. رسول خدا مقداري از پولها را به سه نفر از اصحاب داد و فرمود: براي دخترم زهرا اسباب و لوازم زندگي خريداري كنيد، مقداري از آن را هم به اسماء داد و فرمود: براي زهرا عطر و بوي خوش بخريد، بقيه آن را هم به امسلمه سپرد.