شناخت امام عصر(عج) - شناخت امام عصر (عج) نسخه متنی

شناخت امام عصر(عج)

شناسنامه کتاب

نويسنده : محمد جواد مولوي‎نيا

انتشارات: امام عصر(عجل الله تعالي فرجه الشريف)

سال نشر: 1380 ه ش

تعداد صفحات کتاب: 232 ص

1- عقيدة به مهدويّت

عقيدة به موضوع مهدويّت و ظهور مهدي ـ عليه السّلام ـ از جملة معتقدات اصولي مذهب شيعة اثني عشري است كه همان پديد آمدن حكومت عدل جهاني در جامعة بشر است و اين اميد و آرزو به برپائي چنين حكومتي عموميّت دارد و اختصاص به مذهب شيعه و مسلمانان ندارد و در واقع همه بشر بدان چشم دوخته‎اند. و تحقّق آنرا مي‎طلبند.
خصوصاً در اين دوره و عصر كه ظلم و ستم و بيدادگري گسترش پيدا كرده و جامعة بشري را فرا گرفته و دولتها و قدرتمندان زورگو و ستمگر براي سلطه و استيلاي چند روزة خود از هيچ گونه ظلم و ستمي فروگذاري نمي‎كنند.

آري چنين حكومتي دير يا زود به علل فراواني به وجود خواهد آمد. اما ثبات و پايداري آن وابسته به تحقّق عدل الهي در جامعة بشر است كه بايستي بوسيلة شخصي قدرتمند و الهي كه رابطه مستحكمي با حق دارد صورت پذيرد. و چون اين خواسته جزء سرشت فطري و طبيعي بشر است لذا انسانها هم آنرا مي‎پذيرند و ايمان مي‎آورند و بالاخره اين حكومت در جهان عالمگير مي‎شود و سايه رحمت آن در جهان گسترده خواهد شد.

«هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ»[1] بر اين اساس همانطور كه خداوند متعال در قرآن مي‎فرمايد: عاقبت خوب و سرانجام آن و زمامداري جهاني از آن مردم شايسته و متّقي خواهد بود:

«وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ إِنَّ فِي هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِينَ».[2]

باري اين ايمان و عقيده به مهدي ـ عليه السّلام ـ و مصلح الهي جهان اختصاص به مسلمانان و شيعه اثني عشري ندارد. بلكه همه ادياني كه ريشه اصلي آسماني دارند. كم و بيش بدان معتقدند. اگر چه در خصوصيات و مشخصّات آن داراي اختلاف مي‎باشند ولي در اصل آن و تشكيل چنين حكومتي الهي آنهم بوسيله يك شخصيت مقتدر از جانب حق و نجات بشر از زير بار ظلم و ستم ستمكاران اختلافي وجود ندارد. و در آثار و نوشته‎هايشان صريحاً يا به اشاره از آن ياد كرده‎اند و به وقوعش بشارت داده‎اند.

اما در مكتب تشيّع موضوع مهدويت چهره ويژه‎اي دارد و در منابع روائي شيعه روايات فراواني از رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ و هر يك از ائمه شيعه پيرامون حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ و تولّدش و غيبت و طول عمرش و قيام جهاني‎اش و سائر ويژگي‎هايشان مطالبي نقل شده است. و مهمتر اينكه سالها پيش از تولّد آن حضرت: خصوصيات او در اخبار و روايات شيعه آمده است از قبيل اينكه او:

1. از خاندان پيامبر است.

2. از فرزندان فاطمه است.

3. از نسل حسين ـ عليه السّلام ـ است.

4. و قيام جهاني او زمين را از عدل و داد پر خواهد كرد.

و تعداد اين پيش گوئيها در منابع شيعي به حدّي است كه دربارة كمتر موضوعي از موضوعات اسلامي اين اندازه حديث وارد شده است.

و قابل توجه اينكه: با آنكه عصر هر يك از ائمه ـ عليهم السّلام ـ ويژگيهائي داشته و علي القاعده توجه آن بزرگواران به مسائل و موضوعات خاص آن دوره معطوف بوده است اما با اين حال موضوع حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ همواره مورد نظر آنان بوده و به مناسبتهاي گوناگوني بيانات و پيشگوئيهاي فراواني نموده‎اند.

بعنوان نمونه

1. امير مؤمنان مي‎فرمايد:

پيامبر اسلام فرمود: عمر جهان به پايان نمي‎رسد مگر آنكه مردي از نسل حسين امور امت مرا در دست گيرد. و دنيا را پر از عدل و داد مي‎كند هم چنانكه از ظلم پر شده است.[3]

2. حسين بن علي ـ عليه السّلام ـ مي‎فرمايد:

اگر از عمر دنيا يك روز باقي مانده باشد خداوند آن روز را طولاني مي‎كند. تا آنكه مردي از نسل من قيام مي‎كند و دنيا را پر از عدل و داد مي‎سازد. چنانكه از ظلم و ستم پر شده است. از رسول خدا شنيدم كه چنين مي‎فرمود:[4]

3. امام جواد ـ عليه السّلام ـ به عبدالعظيم حسني فرمود:

قائم ما همان مهدي منتظر است كه در زمان غيبت او بايد در انتظارش بود و در زمان ظهورش بايد اطاعتش كرد.

او سومين فرزند من خواهد بود. خداوند متعال كار وي را يك شبه اصلاح مي‎كند. چنانكه كار موسي كليم الله را در يك شب اصلاح فرمود.
او رفت تا براي همسرش آتش بياورد اما با منصب نبوّت و رسالت برگشت.

سپس حضرت جواد ـ عليه السّلام ـ فرمود: بهترين اعمال شيعيان ما انتظار ظهور و قيام اوست.[5]

موضوع مهدويّت و مسئله غيبت در اسلام به قدري مسلّم است كه دربارة آن كتابهائي تأليف شده است كه تاريخ نگارش بعضي از آنها سالها پيش از تولّد حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ بوده است.

مثلاً: كتاب المشيخه يكصد سال قبل از غيبت كبري نوشته شده و اخبار مربوط به غيبت امام مهدي ـ عليه السّلام ـ در آن آمده است.[6]

هم چنين برخي از اصحاب و شاگردان ائمه ـ عليه السّلام ـ دربارة حضرت مهدي و قيام او كتاب نوشته‎اند مانند:

ابراهيم بن صالح انماطي. (از ياران امام باقر)

حسن بن محمد بن سماعه (از اصحاب موسي بن جعفر ـ عليه السّلام ـ)

محمد بن حسن بن جمهور. (از اصحاب حضرت رضا ـ عليه السّلام ـ)

علي بن مهزيار. (از ياران حضرت جواد ـ عليه السّلام ـ)

و فضل بن شاذان نيشابوري: از شاگردان امام رضا و حضرت جواد و امام هادي ـ عليه السّلام ـ.

[1] . سورة توبه، آية 33.

[2] . سورة انبياء آية 105 و 106.

[3] . دلائل الامامه، محمد بن جرير بن رستم طبري.

[4] . كمال الدين و تمام النعمه، شيخ صدوق.

[5] . كمال الدين و تمام النعمه، شيخ صدوق.

[6] . اين كتاب از حسن بن محبوب زراد متوفاي 224 هجري قمري است: از محمدثان و مصنفان موثق شيعه است.