خوف از عظمت خدا، عامل نيرومندى براى تهذيب و تكامل است و اگر عميق و شديد باشد هر گونه موانعى را از مسير كمال انسان بر مىدارد كه در سخنان پيامبر و امامان معصوم (عليهم السلام) از آن بسيار تمجيد شده و همين طور از اندازه نداشتن خوف نكوهش شده است.در اين باره نظر شما را به چند حديث گهربار جلب مىكنيم:رسول خدا (صلى الله عليه آله و سلم) فرمود:اعلى الناس منزله عندالله اخوفهم منه(52)؛ارجمندترين انسانها از نظر مقام در پيشگاه خدا، آنان هستند كه بيشتر از مقام خدا هراسانند.اميرمومنان على (عليه السلام) فرمود: هنگامى كه قيامت برپا مىشود، منادى حق ندا مىكند.ايها الناس ان اقربكم اليوم من الله اشدكم منه خوفا(53)؛اى مردم! امروز مقربترين شما در پيشگاه خداوند، آن كسى است كه در دنيا بيشتر از ديگران از عظمت خدا ترسان بوده باشد.يكى از اصحاب امام صادق (عليه السلام) مىگويد: به آن حضرت عرض كردم: بعضى گناه مىكنند و مىگويند: ما به رحمت خدا اميدوار هستيم! و همواره اين گونه مىانديشند تا مرگ آنها فرا مىرسد (و با اين حالت مىميرند، آيا از اميد خود نتيجه مىگيرند؟)اميرمومنان على (عليه السلام) فرمود:العجب ممن يخاف العقاب فلم ييكف، و رجا الثواب فلم يتب(54)؛مايه تعجب است آن كسى كه از عقاب الهى مىترسد، ولى خود را از گناهان كنترل نمىكند، و نيز اميد به ثواب و پاداش الهى دارد اما توبه نمىنمايد!
لطفا منتظر باشید ...
