ويژگی هاى بندگان خدا در قرآن نسخه متنی

آنها شاخه‏هاى شرك را نيز بيان نمودند و از مردم خواستند كه در جاده مستقيم توحيد گام بردارند، جاده‏اى كه از هرگونه شرك، پاك و مبر است.
گرچه مردم به انواع شرك آلوده بودند، ولى بيشتر در تاريكى شرك در عبادت به سر مى‏بردند و به جاى پرستش خداوند يكتا، چيزهاى ديگر را (مانند بت‏هاى گوناگون، خورشيد، ماه، ستاره و...)

مى‏پرستيدند: از اين رو، بيشتر مبارزات پيامبران با اين نوع شرك بود.

آيه مورد بحث نيز گرچه عام است، ولى بيشتر ناظر بر توحيد در عبادت است.

با توجه به اين كه توحيد در عبادت به طور خالص و كامل، جز با پرهيز از هرگونه شرك، حاصل نمى‏شود، آيه شريفه مى‏گويد: از ويژگى‏هاى بندگان خاص خداوند رحمان آن است كه يكتاپرست خالص هستند و هرگز براى خدا و به ويژه در پرستش شريك و همتا قرار نمى‏دهند، از هرگونه شرك جلى و خفى و امور شرك آلوده اجتناب مى‏كنند.

انواع توحيد بر سراسر قلب آنان تابيده و آب زلال توحيد ناب، روح و راونشان را از پليدى شرك و سست و شو داده است.

به عبارت ديگر، در درياى صاف و شفاف توحيد غرق هستند؛ دريايى كه ذره‏اى، شرك در آن را ندارد.

در قرآن بيش از دويست بار سخن از نهى از شرك و بت پرستى و نفى گرايش‏هاى غير توحيدى به ميان آمده است.

36 بار با تعبير مشركين مشركان مورد سرزنش قرار گرفته‏اند و اعلام شده كه عذاب شديد الهى در كمين آنهاست‏(71).

به عنوان نمونه در آغاز سوره توبه مى‏فرمايد:

برائه من الله و رسوله الى الذين عاهدتم من المشركين؛

اين اعلام بيزارى، از سوى خدا و رسول او به كسانى از مشركان است كه با آنها عهد بسته‏ايد.

و نيز در آيه 28 مى‏فرمايد:

انما المشركين نجس فلا يقربو المسجد الحرام؛

مشركان پليد و ناپاكند، پس نبايد نزديك مسجد الحرام شوند.