اعراض از لغو از نظر قرآن و حديث‏ - ويژگی هاى بندگان خدا در قرآن نسخه متنی

اعراض از لغو از نظر قرآن و حديث‏

در قرآن علاوه بر آيه مورد بحث، در دو مورد ديگر سخن از اعراض و دورى از لغو و دورى از لغو به ميان آمده و چنين اعراضى را از ويژگى‏ها و خصال مومنان و حق طلبان دانسته است:

والذين هم عن اللغو معرضون‏(121)؛

مومنان از كارهاى بيهوده، روى گردان هستند.

و در وصف حق طلبان مى‏فرمايد:

و اذا سمعوا لغوا اعرضوا عنه‏(122)؛

آنها وقتى سخن لغو و بيهوده‏اى بشوند، از آن روى بر مى‏گردانند.

پيامبر اكرم (صلى الله عليه آله و سلم) فرمود:

اعظم الناس قدرا نت ترك ما لا يعنيه‏(123)؛

ارزشمند ترين انسان‏ها كسى است كه كارهاى بيهوده را ترك كند.

امام صادق (عليه السلام) فرمود:

اياك و الدخول فى ما لا يعنيك فتضل‏(124)؛

از ورود به كارهاى بى هدف و بيهوده دورى كن كه ورود در آن كارها موجب ذلت و خوارى تو گردد.

اميرمومنان على (عليه السلام) فرمود:

من اشتغل بالفضول، فاته من مهمه المعمول‏(125)؛

كسى كه خود رابه كارهاى زائد و غير مهم مشغول سازد، كارهاى مهم مورد توجه را از دست خواهد داد.

از دعاهاى امام سجاد (عليه السلام) است كه عرضه مى‏دارد:

وعمرنى ما كان عمرى بذله فى طاعتك؛ فاذا كان عمرى مرتعا للشيطان فاقبضنى اليك‏(126)؛

خدايا! تا هنگامى كه عمرم در راه انجام فرمان تو به كار رود، به من عمرده، و هرگاه چراگاه شيطان گردد، مرا بميران.

در روايت آمده است: در عصر امام سجاد (عليه السلام) در مدينه دلقكى بود كه با كارهاى بيهوده، مردم را مى‏خندانيد و گاه اظهار مى‏كرد كه اين مرد (اشاره به امام سجاد (عليه السلام)) مرا خسته كرده است، و هر چه سعى كردم نتوانستم او را بخندانم.

روزى همين دلقك از پشت سر امام سجاد (عليه السلام) حركت كرد و عباى آن حضرت را از دوش مباركش گرفت، امام (عليه السلام) به او اعتنا نكرد.

همراهان امام به دنبال او دويدند و عبا را از دستش گرفتند و به محضر امام آوردند.

امام سجاد (عليه السلام) پرسيد: اين شخص كيست؟

عرض كردند: دلقكى از اهالى مدينه است كه مردم را به اين گونه كارها مى‏خنداند.

امام سجاد (عليه السلام) فرمود: به او بگوييد:

ان لله يوما يخسر فيه المبطلون‏(127)؛

خداوند را روزى است (قيامت) كه بيهوده كاران در آن روز زيان مى‏بينند.