ويژگی هاى بندگان خدا در قرآن نسخه متنی

افلا يتدبرون القرآن ام على قلوب اقفالها(136)؛

آيا آنها در قرآن تدبر نمى‏كنند، يا بر دل هايشان قفل نهاده شده است؟

اين آيه ما را با تاكيد به تدبر و تعقل و شناخت دستورها و مفاهيم قرآن دعوت مى‏نمايد.

ولقد يسرنا القرآن للذكر فهل من مذكر(137)؛

ما قرآن را براى تذكر، آسان ساختيم، آيا كسى هست كه متذكر شود؟

اين آيه حاكى است كه خداوند قرآن را آسان و روان براى عموم نازل كرده است، تا همه آن را بشناسند و هدف از شناخت آن تذكر و تنبه و آموختن و عمل است.

قرآن كريم درباره مسووليت دوم (عمل به قرآن) نيز مى‏فرمايد:

انما المومنون الذين اذا ذكر الله وجلت قلوبهم و اذا تليت عليهم آياته زادتهم ايمانا و على ربهم يتو كلون‏(138)؛

مومنان تنها كسانى هستند كه هرگاه نام خدا برده شود، دل هايشان ترسان مى‏گردد، و هنگامى كه آيات او بر آنان خوانده مى‏شود، ايمانشان فزونتر مى‏گردد و تنها بر پروردگارشان توكل دارند.

آرى، قلب مومنان در برابر قرآن، اين گونه خاشع و ترسان است. به گونه‏اى كه شنيدن آيات قرآن باعث افزايش ايمان قلبى و رابطه استوار و تنگاتنگ مومن با خدا مى‏گردد.

نيز مى‏فرمايد:

يا ايها الناس قد جائتكم موعظه من ربكم و شفاء لما فى الصدور و هدى و رحمه للمومنين‏(139)؛

اى مردم! كتابى از سوى صاحب شما (خدا) براى (نجات) شما آمد كه مايه پند و شفاى دل‏هاى شما، و هدايت و رحمت براى مومنان است.

و مى‏فرمايد:
كتاب انزلناه اليك لتخرج الناس من الظلمات الى النور(140)؛

قرآن كتابى است كه آن را به سوى تو (اى پيامبر) فرستاديم، تا به وسيله آن مردم را از تاريكى‏ها (ى شرك و جهل) به سوى نور (ايمان و عدل و آگاهى) در آورد.