اسلحه مسموم در توبره - اسلحه مسموم در توبره نسخه متنی

اسلحه مسموم در توبره

مرحوم راوندى به نقل از محمّد بن زيد رزامى حكايت كند:

روزى در خدمت حضرت علىّ بن موسى الرّضا عليهما السلام بودم ، كه شخصى از
گروه خوارج - كه درون توبره و خورجين خود نوعى سلاح مسموم نهاده و مخفى كرده بود -
وارد شد.

آن شخص به دوستان خود گفته بود: او گمان كرده است ، كه چون فرزند رسول
اللّه است ، مى تواند وليعهدى طاغوت زمان را بپذيرد، مى روم و از او سؤ الى مى
پرسم ، چنانچه جواب صحيحى نداد، او را با اين سلاح نابود مى سازم .

پس چون در محضر مبارك امام رضا عليه السلام نشست ، سؤ ال خود را مطرح كرد.

حضرت فرمود: سؤ الت را به يك شرط پاسخ مى گويم ؟

منافق گفت : به چه شرطى مى خواهى جواب مرا بدهى ؟

امام عليه السلام فرمود: چنانچه جواب صحيحى دريافت كردى و قانع و راضى شدى
، آنچه در توبره خود پنهان كرده اى ، درآورى و آن را بشكنى و دور بيندازى .

آن شخص منافق با شنيدن چنين سخن و مشاهده چنين برخوردى متحيّر شد و آنچه
در توبره نهاده بود، بيرون آورد و شكست ؛ و بعد از آن اظهار داشت : ياابن رسول
اللّه ! با اين كه مى دانى ماءمون طاغى و ظالم است ، چرا داخل در امور او شدى و
ولايتعهدى او را پذيرفتى ، با اين كه آن ها كافر هستند؟!

امام رضا عليه السلام فرمود: آيا كفر اين ها بدتر است ، يا كفر پادشاه مصر
و درباريانش ؟

آيا اين ها به ظاهر مسلمان نيستند و معتقد به وحدانيّت خدا نمى باشند؟

و سپس فرمود: حضرت يوسف عليه السلام با اين كه پيغمبر و پسر پيغمبر و نوه
پيغمبر بود، از پادشاه مصر تقاضا كرد تا وزير دارائى و خزينه دار اموال و ديگر
امور مملكت مصر گردد و حتّى در جاى فرعون مى نشست ، در حالى كه مى دانست او كافر
محض مى باشد.

و من نيز يكى از فرزندان رسول اللّه صلى الله عليه و آله هستم و تقاضاى
دخالت در امور حكومت را نداشتم ؛ بلكه آنان مرا بر چنين امرى مجبور كردند و به
ناچار و بدون رضايت قلبى در چنين موقعيّتى قرار گرفتم .

آن شخص جواب حضرت را پسنديد و تشكّر و قدردانى كرد؛ و از گمان باطل خود
بازگشت .(1)

1- الخرايج والجرايح : ج
2، ص 766، ح 86.