كشتن ذوالرّياستين در حمام - كشتن ذوالرياستين در حمام نسخه متنی

كشتن ذوالرّياستين در حمام

مرحوم علىّ بن ابراهيم قمّى از خادم حضرت علىّ بن موسى الرّضا عليه السلام
- به نام ياسر - حكايت كند:

روزى مامون - خليفه عبّاسى - به همراه امام رضا عليه السلام و نيز وزير
دربارش - به نام فضل بن سهل معروف به ذوالرّياستين - به قصد بغداد از خراسان خارج
شدند و من نيز به همراه حضرت رضاعليه السلام حركت كردم .

در بين راه ، در يكى از منازل جهت استراحت فرود آمديم ، پس از گذشت لحظاتى
نامه اى براى فضل بن سهل از طرف برادرش ، حسن ابن سهل به اين مضمون آمد:

من بر ستارگان نظر افكندم ، چنين يافتم كه تو در اين ماه ، روز چهارشنبه
به وسيله آهن دچار خطرى عظيم مى گردى ؛ و من صلاح مى بينم كه تو و مامون و علىّ بن
موسى الرّضا در اين روز حمّام برويد و به عنوان احتجام يكى از رگ هاى خود را بزنيد
تا با آمدن مقدارى خون ، نحوست آن از بين برود.

وزير نامه را به مامون ارائه داد و از او خواست تا با حضرت رضاعليه السلام
مشورت نمايد، وقتى موضوع را با آن حضرت در ميان نهادند، امام عليه السلام فرمود:
من فردا حمّام نمى روم و نيز صلاح نمى دانم كه خليفه و وزيرش به حمّام داخل شوند.

مرحله دوّم كه مشورت كردند، حضرت همان نظريّه را مطرح نمود و افزود: من در
اين سفر جدّم ، رسول خدا صلى الله عليه و آله را در خواب ديدم ، كه به من فرمود:
فردا داخل حمّام نرو؛ و به اين جهت صلاح نمى دانم كه تو و نيز فضل ، به حمّام
برويد.

مامون پيشنهاد حضرت را پذيرفت و گفت : من نيز حمّام نمى روم و فضل مختار
است .

ياسر خادم گويد: چون شب فرا رسيد، حضرت رضا عليه السلام به همراهان خود
دستور داد كه اين دعا را بخوانند:

((نعوذ باللّه من شرّ ما ينزل فى هذه اللّيلة )) يعنى ؛ از آفات و شرور
اين شب به خدا پناه مى بريم .

پس آن شب را سپرى كرديم ، هنگامى كه نماز صبح را خوانديم ، حضرت به من
فرمود: بالاى بام برو و گوش كن ، ببين آيا چيزى احساس مى كنى و صدائى را مى شنوى ،
يا خير؟

وقتى بالاى بام رفتم ، سر و صداى زيادى به گوشم رسيد.

در همين اثنا، ناگهان مامون وحشت زده و هراسان وارد منزل حضرت رضا عليه
السلام شد و گفت : اى سرور و مولاى من ! شما را در مرگ وزيرم ، ذوالرّياستين تسليت
مى گويم ، او به حرف شما توجّه نكرد و چون حمّام رفت ، عدّه اى مسلّح به شمشير بر
او حمله كرده و او را كشتند.

و اكنون سه نفر از آن افراد تروريست ، دست گير شده اند كه يكى از آن ها
پسرخاله ذوالرّياستين مى باشد.

پس از آن ، تعداد بسيارى از سربازان و افسران و ديگر نيروها - كه زير دست
ذوالرّياستين بودند - به بهانه اين كه مامون وزير خود را ترور كرده است و بايد خون
خواهى و قصاص شود، به منزل مامون يورش بردند.

و عدّه اى هم مشعل هاى آتشين در دست گرفته بودند تا منزل مامون را در آتش
بسوزانند.

در اين هنگام ، مامون به حضرت علىّ بن موسى الرّضا عليهما السلام پناهنده
شد و تقاضاى كمك كرد، كه حضرت آن افراد مهاجم را آرام و پراكنده نمايد.

لذا امام عليه السلام به من فرمود: اى ياسر! تو نيز همراه من بيا.

بدين جهت ، از منزل خارج شديم و به طرف مهاجمين رفتيم ، چون نزديك آن ها
رسيديم ، حضرت با دست مبارك خويش به آن ها اشاره نمود كه آرام باشيد و متفرّق
شويد.

و مهاجمين با ديدن امام رضا عليه السلام بدون هيچ گونه اعتراض و سر و
صدائى ، پراكنده و متفرّق شده و محلّ را ترك كردند؛ و مامون به وسيله كمك و حمايت
حضرت رضا عليه السلام سالم و در امان قرار گرفت .(1)

1- اصول كافى : ج 1، ص
490، ح 8.