نيايشهايى از امام رضا عليهالسلام
پروردگارا ! در پىشگاه تو ايستاده و دستهايم را به سوى
تو بلند نمودهام؛ با آگاهيم به اينکه در بندگيت اهمال نموده و
در بسيارى از طاعتهايت تقصير دارم و اگر راه حيا
را مىپىمودم، از خواستن و دعا نمودن مىترسيدم؛ ولى
پروردگارا! آنگاه که شنيدم گناهکاران را به درگاهت فرا خوانده و آنان را به
بخشش نيکو و ثواب وعده مىدهى، براى امتثال ندايت
آمده و به عواطف مهربانترين مهربانان پناهنده گرديم.
واى بر من اگر رحمت گستردهات مرا فرا نگيرد، اگر مرا از
درگاهت طرد کنى، بعد از درگاهت به درگاه چه کسى مراجعه کنم و اگر براى
دعايم درهاى قبول را گشوده، و مرا به رساندن به آرزوهايم شادمان
گردانى، همچون مالکى مىباشى که لطف و بخششى را
آغاز نموده و دوست دارد، آن را به انجام رساند و مولايى که لغزش
بندهاش را ناديده انگاشته و به او رحم نموده است.
پروردگارا! خواستهام در اين جايگاه، يعنى جايگاه
بنده فقير نااميد، آن است که گناهانِ گذشتهام را آمرزيده و در
باقيمانده عمرم مرا از گناه بازدارى و پدر و مادرم که دور از خانه و
خانواده و غريبانه در زير خاکها قرار دارند را مورد آمرزش قرار دهى.
آقايم! اگر در اعمالم چيزى قرار دارد که بر مقامشان
افزوده و بر اکرامشان مىافزايد، آن را در صحيفه اعمال ايشان
قرار داده و مرا در رحمت با آنان شريک کن و آنان را مشمول رحمتت بگردان،
همچنان که مرا در کودکى تربيت کردند.
اى شنونده هر صدا و اى پىشى گيرنده هر زوال
يابنده! اى زنده کننده استخوانها پس از پوسيده شدن و ايجاد
کننده آنها بعد از مرگ! بر محمد و خاندانش درود فرست و براى من و تمام مؤمنين
از هر غم و اندوه راه رهايى مقرر کن؛ تو بر هر کار قادرى.
منبع :گنجينه ، فروردين و
ارديبهشت 1385، شماره 58