برخورد بر مبناى نيّت افراد - برخورد بر مبناى نيت افراد نسخه متنی

برخورد بر مبناى نيّت افراد

حسين بن محمّد اشعرى به نقل از پيرمردى به نام عبداللّه زرّين حكايت كند:

در مدّتى كه ساكن مدينه منوّره بودم ، هر روز نزديك ظهر حضرت جوادالا ئمّه
عليه السلام را مى ديدم كه وارد مسجدالنّبى مى شد و مقدارى در صحن مسجد مى نشست ؛
و سپس قبر مطهّر جدّش ، حضرت رسول و نيز قبر شريف مادرش ، فاطمه زهرا عليها السلام
را زيارت مى نمود و نماز به جاى مى آورد.

روزى به فكر افتادم كه مقدارى خاك از جاى پاى مبارك آن حضرت را جهت تبرّك
بردارم .

پس به همين منظور - بدون اين كه چيزى به كسى اظهار كنم - فرداى آن روز در
انتظار ورود حضرت نشستم ؛ ولى بر خلاف هر روز، مشاهده كردم كه اين بار سواره آمد
تا جاى پائى بر زمين نباشد و چون خواست از مركب خويش فرود آيد، بر سنگى كه جلوى
مسجد بود قدم نهاد.

و چندين روز به همين منوال و كيفيّت گذشت و من به هدف خود نرسيدم ، تا آن
كه با خود گفتم : هر كجا حضرت ، كفش خود را درآورد، از زير كفش ‍ وى چند ريگ يا
مقدارى خاك برمى دارم .

فرداى آن روز متوجّه شدم كه امام عليه السلام با كفش وارد صحن مسجد شد؛ و
مدّتى نيز به همين منوال سپرى شد.

اين بار با خود گفتم : مى روم جلوى آن حمّامى كه حضرت داخل آن مى شود؛ و
آن جا به مقصود خود خواهم رسيد.

پس از سؤ ال و جستجو از اين كه امام جواد عليه السلام به كدام حمام مى
رود؟

در جواب گفتند: حمّامى در كنار قبرستان بقيع است ، كه مال يكى از فرزندان
طلحه مى باشد.

لذا آن روزى كه بنا بود حضرت به حمّام برود، من نيز رفتم و كنار صاحب
حمّام نشستم و با وى مشغول صحبت شدم ، در حالتى كه منتظر قدوم مبارك حضرت جوادالا
ئمّه عليه السلام بودم .

صاحب حمّام گفت : چرا اين جا نشسته اى ؟

اگر مى خواهى حمّام بروى ، بلند شو برو؛ چون اگر فرزند امام رضا عليه
السلام بيايد، ديگر نمى توانى حمّام بروى .

در بين صحبت ها بوديم كه ناگاه متوجّه شديم ، حضرت وارد شد و سه نفر نيز
همراه وى بودند.

چون خواست از الاغ و مركب خويش پياده شود، آن سه نفر قطعه حصيرى زير قدوم
مباركش انداختند تا آن حضرت روى زمين قرار نگيرد.

به حمّامى گفتم : چرا چنين كرد و حصير زير پايش انداختند؟!

صاحب حمّام گفت : به خدا قسم ، تا به حال چنين نديده بودم و اين اوّلين
روزى بود كه براى حضرت حصير پهن شد.

در اين هنگام ، با خود گفتم : من موجب اين همه زحمت براى حضرت شده ام ؛ و
از تصميم خود بازگشتم .

پس چون نزديك ظهر شد، ديدم امام عليه السلام همانند روزهاى اوّل وارد صحن
مسجد شد و پس از اندكى نشستن مرقد مطهّر جدّش ، رسول اكرم و مادرش ، فاطمه زهرا
عليها السلام را زيارت نمود؛ و سپس در جايگاه هميشگى نماز خود را به جاى آورد و از
مسجد خارج گرديد.(1)

1-اصول كافى : ج 1، ص 493، ح 2، إ ثبات الهداة : ج 3، ص 331، ح 6.