طى الارض
از
عنايات خداوند متعال به بندگان شايسته خود کرامت طى الارض است
که خداوند زمين را در اختيار آنان قرار مى دهد و اولياء
بزرگ الهى مى توانند در هر کجاى زمين که اراده کنند در
يک لحظه حضور يابند.
اين
هديه پروردگار براى ارج نهادن به مقام قرب آنان و نشانه اى از
عظمت حق است. اين حقيقت قرآنى در سوره نمل اين گونه
بيان شده است:
«قالَ
عِفْريتٌ مِنَ الْجِنِّ اَنَا آتيکَ بِهِ قَبْلَ اَنْ تَقُومَ مِنْ
مَقامِکَ وَ اِنّى عَلَيْهِ لَقَويٌّ اَمينٌ * قالَ
الَّذى عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ اَنَا آتيکَ بِهِ قَبْلَ اَنْ
يَرْتَدَّ اِلَيْکَ طَرْفُکَ فَلَمّا رَآهُ مُسْتَقِرّاً عِنْدَهُ
قالَ هذا مِنْ فَضْلِ رَبّي...»؛(1)
«عفريتى
از جن گفت:من آن را پيش از آنکه از مجلس خود برخيزى براى
تو مى آورم و بر اين [کار [سخت توانا و مورد اعتمادم. امّا کسى
که بهره اى از علم کتاب داشت گفت: پيش از آنکه چشم به هم زنى آن
تخت را نزد تو حاضر مى کنم. وقتى که سليمان عليه السلام
تخت را [به آن سرعت] در نزد خود آماده ديد گفت: اين از فضل و
عنايت پروردگارم مى باشد.»
وقتى
جنّى مى تواند تخت بلقيس را در مدت کوتاهى از ناحيه
سبا در يمن به اردن بياورد و آصف بن برخيا، جانشين حضرت
سليمان بن داود به فاصله چشم بر هم زدن اين فاصله را طى
مى کند، چه مانعى دارد امام جواد عليه السلام نيز که
جانشين حضرت خاتم الانبيا صلى الله عليه و آله و حجت
خداوند بر عالميان است، اين توانايى را از پروردگارش
دريافته باشد.(2)
در
زمان بسترى شدن امام رضا عليه السلام به علت مسموم شدن توسط مأمون،
امام جواد عليه السلام به اباصلت، که از ورود حضرت به منزلى که
درهايش قفل بود، شگفت زده شده و از چگونگى اين عمل پرسيده
بود فرمود: «اَلَّذى جاءَ بى مِنَ الْمَدينَةِ فى هذَا
الْوَقْتِ هُوَ الَّذى اَدْخَلَنيِ الدّارَ وَ الْبابُ مُغْلَقٌ؛(3)
خدايى که مرا در يک لحظه از مدينه به طوس مى آورد،
مى تواند مرا به خانه اى دربسته نيز داخل کند.»
در
اين بخش نمونه هايى از کرامتهاى آن حضرت در زمينه
طى الارض را با هم مى خوانيم و روح و جان خود را با کوثر زلال
معارف اهل بيت عليهم السلام روشنايى مى
بخشيم.
1-نمل / 38 تا 40.
2. الامام الجواد من المهد الى اللهد،
سيد محمد کاظم قزويني، نشر لسان الصدق، قم، 1426 ق، ص 246.
3. عيون اخبار الرضا عليه السلام ،
شيخ صدوق، نشر جهان، 1378 ق، ج 2، ص 242.