نجات از ضربت شمشير مستانه - نجات از ضربت شمشير مستانه نسخه متنی

نجات از ضربت شمشير مستانه

بسيارى از بزرگان به نقل از حكيمه دختر حضرت ابوالحسن ، امام رضا عليه
السلام روايت كرده اند، كه فرمود:

چون برادرم ، حضرت جواد عليه السلام به شهادت رسيد، روزى نزد همسرش ، امّ الفضل
(دختر مامون) رفتم .

امّ الفضل ضمن صحبت هائى پيرامون فضائل و مكارم امام جواد عليه السلام ،
اظهار داشت : آيا مايل هستى تو را در جريان موضوعى بسيار عجيب و حيرت انگيز قرار
دهم كه تاكنون كسى نشنيده است ؟

گفتم : چه موضوعى است ؟ آرى ، برايم بيان كن .

گفت : شبى از شب ها در منزل حضرت بودم ، ناگاه زنى وارد شد، پرسيدم تو
كيستى ؟

پاسخ داد: من از خانواده عمّار ياسر هستم و همسر ابوجعفر، محمّد بن علىّ
الرّضا عليه السلام مى باشم ، با شنيدن اين خبر، حسّاسيّت من برانگيخته گشت و
بُردبارى خود را از دست دادم ، و از جاى برخاستم و به نزد پدرم مامون رفتم .

هنگامى كه او را ديدم ، متوجّه شدم كه شراب بسيار خورده و مست لايعقل است
؛ پس موضوع را برايش بيان كردم و نيز افزودم كه شوهرم بسيار از من و تو بدگوئى مى
كند و به تمام افراد بنى العبّاس توهين مى نمايد.

پدرم با شنيدن سخنان دروغين من خشمگين و عصبانى گشت و شمشير خود را برگرفت
و سوگند ياد كرد كه امشب او را با اين شمشير قطعه قطعه مى كنم و روانه منزل حضرت
گرديد.

من با ديدن چنين صحنه اى از گفتار خود پشيمان شدم و همراه پدرم روانه گشتم
تا ببينم چه مى كند.

چون مامون وارد منزل شد، ديد حضرت جواد عليه السلام در بستر آرميده است ،
پس با شمشير بر آن حضرت حمله برد و به قدرى بر بدن مبارك و مقدّس او ضربات شمشير
وارد كرد كه ديدم بدنش قطعه قطعه گرديد.

و به اين مقدار هم قانع نشد، بلكه شمشير بر رگ هاى گردن او نهاد و رگ هاى
گردنش را نيز قطع كرد.

من با مشاهده اين صحنه دلخراش بر سر و صورت خود زدم و روى زمين افتادم ،
پس از لحظاتى كه از جاى برخاستم روانه منزل پدرم گشتم ؛ و چون صبح شد و پدرم از
حالت مستى بيرون آمد، به او گفتم : يا اميرالمؤ منين ! آيا متوجّه شدى كه ديشب چه
كردى ؟

گفت : خير، در جريان نيستم و خبر ندارم .

وقتى جريان را برايش بازگو كردم ، فريادى كشيد و مرا تهديد كرد و گفت :
رسوا شديم ، ديگر در جامعه جايگاهى نداريم .

سپس ياسر خادم را احضار كرد و به او دستور داد تا به منزل حضرت جواد عليه
السلام برود و گزارش وضعيّت حضرت را بياورد.

ياسر رفت و پس از لحظاتى بازگشت و چنين اظهار داشت : ديدم ابوجعفر، محمّد
بن علىّ عليه السلام لباس هاى خود را پوشيده ؛ و بر سجّاده و جانماز خويش نشسته
است و مشغول عبادت بود، در حيرت و تعجّب قرار گرفتم ؛ و سپس از حضرت تقاضا كردم تا
پيراهنش را درآورد و به من هديه دهد.

و با اين كار خواستم كه ببينم آيا ضربات شمشير بر بدنش اثر كرده ، و آيا
بدنش زخم و خون آلود است يا خير؟

حضرت تبسّمى نمود و اظهار داشت : پيراهنى بهتر از آن را به تو خواهم داد.

گفتم : خير، من پيراهنى را كه بر تن دارى ، مى خواهم .

پس چون پيراهن خود را از تن شريفش درآورد، كوچك ترين زخم و اثر شمشير در
جائى از بدنش نيافتم .

و مامون با شنيدن اين خبر مسرّت آميز، خوشحال شد و مبلغ هزار دينار به
ياسر هديه داد.(1)

1- نويسندگان شيعه و
سنّى آن را به گونه هاى مختلف از جهت تفصييل و يا خلاصه آورده اند از آن جمله :
مهج الدّعوات : ص 26، مناقب ابن شهرآشوب : ج 4، ص 394، كشف الغمّة : ج 2، ص 365،
بحار: ج 50، ص 69، ح 47، مدينة المعاجز: ج 7، ص 367، ح 2380، الثّاقب فى المناقب :
219، ح 193.