چهل حديث - چهل حديث نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

چهل حديث - نسخه متنی

امام جواد عليه السلام

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید












چهل حديث



1- نياز مؤمن به سه چيز


قالَ الإمام أبوجعفر
محمّد التقي الجواد (عليه السلام) :


الْمُؤمِنُ يَحْتاجُ
إلى ثَلاثِ خِصال: تَوْفيق مِنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ واعِظ مِنْ نَفْسِهِ، وَ
قَبُول مِمَّنْ يَنْصَحُهُ.(1)


حضرت امام محمد جواد
(عليه السلام) فرمود: مؤمن در هر حال نيازمند به سه خصلت است:


توفيق از طرف خداوند
متعال، واعظى از درون خود، قبول و پذيرش نصيحت كسى كه او را نصيحت نمايد.



2- ملاقات با دوستان


قالَ(عليه السلام) :
مُلاقاةُ الاْخوانِ نَشْرَةٌ، وَ تَلْقيحٌ لِلْعَقْلِ وَ إنْ كانَ نَزْراً
قَليلا.(2)


فرمود: ملاقات و ديدار
با دوستان و برادران - خوب - ، موجب صفاى دل و نورانيّت آن مى گردد و سبب شكوفائى
عقل و درايت خواهد گشت، گرچه در مدّت زمانى كوتاه انجام پذيرد.


3- پرهيز از دوستى
با افراد شرور


قالَ (عليه السلام):
إيّاكَ وَ مُصاحَبَةُ الشَّريرِ، فَإنَّهُ كَالسَّيْفِ الْمَسْلُولِ، يَحْسُنُ
مَنْظَرُهُ وَ يَقْبَحُ أثَرُهُ.(3)


فرمود: مواظب باش از
مصاحبت و دوستى با افراد شرور، چون كه او همانند شمشيرى زهرآلود، برّاق است كه
ظاهرش زيبا و اثراتش زشت و خطرناك خواهد بود.


4- سرپرستى خدا


قالَ (عليه السلام):
كَيْفَ يُضَيَّعُ مَنِ اللهُ كافِلُهُ، وَكَيْفَ يَنْجُو مَنِ الله طالِبُهُ، وَ
مَنِ انْقَطَعَ إلى غَيْرِاللهِ وَ كَّلَهُ اللهُ إلَيْهِ.(4)


فرمود: چگونه گمراه و
درمانده خواهد شد كسى كه خداوند سَرپرست و متكفّل اوست.


چطور نجات مى يابد كسى
كه خداوند طالبش مى باشد.


هر كه از خدا قطع اميد
كند و به غير او پناهنده شود، خداوند او را به همان شخص واگذار مى كند.


5- موقعيّت شناسى


قالَ (عليه السلام):
مَنْ لَمْ يَعْرِفِ الْمَوارِدَ أعْيَتْهُ الْمَصادِرُ.(5)


فرمود: هركس موقعيّت
شناس نباشد؛ جريانات، او را مى ربايد و هلاك خواهد شد.


6- سرزنش ديگران بدون
علّت


قالَ (عليه السلام):
مَنْ عَتَبَ مِنْ غَيْرِ ارْتِياب أعْتَبَ مِنْ غَيْرِاسْتِعْتاب.(6)


فرمود: سرزنش كردن
ديگران بدون علّت و دليل سبب ناراحتى و خشم خواهد گشت، در حالى كه رضايت آنان نيز
كسب نخواهد كرد.


7- ارزشمندترين عبادت ها


قالَ (عليه السلام):
أفْضَلُ الْعِبادَةِ الاْخْلاصُ.(7)


فرمود: با فضيلت ترين
و ارزشمندترين عبادت ها آن است كه خالص و بدون ريا باشد.


8- زمان ولادت امام عصر
(عج)


قالَ (عليه السلام):
يَخْفى عَلَى النّاسِ وِلادَتُهُ، وَ يَغيبُ عَنْهُمْ شَخْصُهُ، وَ تَحْرُمُ
عَلَيْهِمْ تَسْمِيَتُهُ، وَ هُوَ سَمّيُ رَسُول اللهِ (صلى الله عليه وآله وسلم)
وَ كَنّيهِ.(8)


فرمود: زمان ولادت
امام عصر (عليه السلام) بر مردم ـ زمانش ـ مخفى است، و شخصش از شناخت افراد غايب و
پنهان است. و حرام است كه آن حضرت را نام ببرند؛ و او همنام و هم كنيه رسول خدا
صلّى الله عليه وآله وسلّم است.


9- شخصيّت مؤمن


قالَ (عليه السلام):
عِزُّ الْمُؤْمِنِ غِناه عَنِ النّاسِ.(9)


فرمود: عزّت و شخصيّت
مؤمن در بى نيازى و طمع نداشتن به ـ مال و زندگى ـ ديگران است.


10- عبادت سخنران


قالَ(عليه السلام):
مَنْ أصْغى إلى ناطِق فَقَدْ عَبَدَهُ، فَإنْ كانَ النّاطِقُ عَنِ اللهِ فَقَدْ
عَبَدَاللهَ، وَ إنْ كانَ النّاطِقُ يَنْطِقُ عَنْ لِسانِ إبليس فَقَدْ عَبَدَ
إبليسَ.(10)


فرمود: هركس به شخصى
سخنران علاقمند و متمايل باشد، بنده اوست، پس چنانچه سخنور براى خدا و از ـ احكام
و معارف ـ خدا سخن بگويد، بنده خداست، و اگر از زبان شيطان ـ و هوى و هوس و ماديات
ـ سخن بگويد، بنده شيطان خواهد بود.


11- رضايت خداوند


قالَ (عليه السلام):
لا يَضُرُّكَ سَخَطُ مَنْ رِضاهُ الْجَوْرُ.(11)


فرمود: كسى كه طالب
رضايت خداوند متعال باشد، دشمنى ستمگران، او را زيان و ضرر نمى رساند.


12- رد نکردن خواستگار
خوب


قالَ (عليه السلام):
مَنْ خَطَبَ إلَيْكُمْ فَرَضيتُمْ دينَهُ وَ أمانَتَهُ فَزَوِّجُوهُ، إلاّ
تَفْعَلُوهُ تَكْنُ فِتْنَةٌ فِى الاْرْضِ وَ فَسادٌ كَبيرْ.(12)


فرمود: هر كه به
خواستگارى دختر شما آيد و به تقوا و تديّن و امانتدارى او مطمئن مى باشيد با او
موافقت كنيد وگرنه شما سبب فتنه و فساد بزرگى در روى زمين خواهيد شد.


13- علت اختلاف مردم


قالَ (عليه السلام):
لَوْسَكَتَ الْجاهِلُ مَااخْتَلَفَ النّاسُ.(13)


فرمود: چنانچه افراد
جاهل و بى تجربه ساكت باشند مردم دچار اختلافات و تشنّجات نمى شوند.


14- تحسين كار زشتى


قالَ (عليه السلام):
مَنِ اسْتَحْسَنَ قَبيحاً كانَ شَريكاً فيهِ.(14)


فرمود: هر كه كار زشتى
را تحسين و تأييد كند، در عقاب آن شريك مى باشد.


15- ارزيابى
کارها قبل از انجام


قالَ (عليه السلام):
مَنِ انْقادَ إلَى الطُّمَأنينَةِ قَبْلَ الْخِيَرَةِ فَقَدْ عَرَضَ نَفْسَهُ
لِلْهَلَكَةِ وَالْعاقِبَةِ الْمُغْضِبَةِ.(15)


فرمود: هركس بدون
تفّكر و اطمينان نسبت به جوانب (هر كارى، فرمانى، حركتى و...) مطيع و پذيراى آن
شود، خود را در معرض سقوط قرار داده؛ و نتيجه اى جز خشم و عصبانيّت نخواهد گرفت.


16- اهميت
نياز به خدا و تقوا


قالَ (عليه السلام):
مَنِ اسْتَغْنى بِاللهِ إفْتَقَرَ النّاسُ إلَيْهِ، وَ مَنِ اتَّقَى اللهَ
أحَبَّهُ النّاسُ وَ إنْ كَرِهُوا.(16)


فرمود: هر كه خود را
ب?? وسيله خداوند بى نياز بداند مردم محتاج او خواهند شد و هر كه تقواى الهى را
پيشه خود كند خواه ناخواه، مورد محبّت مردم قرار مى گيرد گرچه مردم خودشان اهل
تقوا نباشند.


17- تعليم هزار
باب علم به امام  على (ع)


قالَ (عليه السلام):
عَلَّمَ رَسُولُ اللهِ (صلى الله عليه وآله وسلم) عَلّياً(عليه السلام)ألْفَ
كَلِمَة، كُلُّ كَلِمَة يَفْتَحُ ألْفُ كَلِمَة.(17)


فرمود: حضرت رسول (صلى
الله عليه وآله وسلم)، يك هزار كلمه به امام علىّ(عليه السلام)تعليم نمود كه از هر
كلمه اى هزار باب علم و مسأله فرعى باز مى شود.


18- شکر گذارى


قالَ (عليه السلام):
نِعْمَةٌ لاتُشْكَرُ كَسِيَّئَة لاتُغْفَرُ.(18)


فرمود: خدمت و نعمتى
كه مورد شكر و سپاس قرار نگيرد همانند خطائى است كه غيرقابل بخشش باشد.


19- علت مرگ و
زندگى


قالَ (عليه السلام):
مَوْتُ الاْنْسانِ بِالذُّنُوبِ أكْثَرُ مِنْ مَوْتِهِ بِالاْجَلِ، وَ حَياتُهُ
بِالْبِرِّ أكْثَرُ مِنْ حَياتِهِ بِالْعُمْرِ.(19)


فرمود: فرارسيدن مرگ
انسان ها، به جهت معصيت و گناه، بيشتر است تا مرگ طبيعى و عادى، همچنين حيات و
زندگى ـ لذّت بخش ـ به وسيله نيكى و إحسان به ديگران بيشتر و بهتر است از عمر بى نتيجه.


20- کمال ايمان


قالَ (عليه السلام):
لَنْ يَسْتَكْمِلَ الْعَبْدُ حَقيقَةَ الاْيمانِ حَتّى يُؤْثِرَ دينَهُ عَلى
شَهْوَتِهِ، وَ لَنْ يُهْلِكَ حَتّى يُؤْثِرَ شَهْوَتَهُ عَلى دينِهِ.(20)


فرمود: بنده اى حقيقت
ايمان را نمى يابد مگر آن كه دين و احكام الهى را در همه جهات بر تمايلات و هواهاى
نفسانى خود مقدّم دارد.


و كسى هلاك و بدبخت
نمى گردد مگر آن كه هواها و خواسته هاى نفسانى خود را بر احكام إلهى مقدّم نمايد.


21- تحصيل علم و معرفت


قالَ (عليه السلام):
عَلَيْكُمْ بِطَلَبِ الْعِلْمِ، فَإنَّ طَلَبَهُ فَريضَةٌ وَالْبَحْثَ عَنْهُ
نافِلَةٌ، وَ هُوَ صِلَةُ بَيْنَ الاْخْوانِ، وَ دَليلٌ عَلَى الْمُرُوَّةِ، وَ
تُحْفَةٌ فِى الْمَجالِسِ، وَ صاحِبٌ فِى السَّفَرِ، وَ أُنْسٌ فِى
الْغُرْبَةِ.(21)


فرمود: بر شما باد به
تحصيل علم و معرفت، چون فراگيرى آن واجب و بحث پيرامون آن مستحبّ و پرفائده است.


علم وسيله كمك به
دوستان و برادران است، دليل و نشانه مروّت و جوانمردى است، هديه و سرگرمى در مجالس
است، همدم و رفيق انسان در مسافرت است؛ و أنيس و مونس انسان در تنهائى مى باشد.


22- تواضع و فروتنى


قالَ (عليه السلام):
خَفْضُ الْجَناحِ زينَةُ الْعِلْمِ، وَ حُسْنُ الاْدَبِ زينَةُ الْعَقْلِ، وَ
بَسْطُ الْوَجْهِ زينَةُ الْحِلْمِ.(22)


فرمود: تواضع و فروتنى
زينت بخش علم و دانش است، أدب داشتن و اخلاق نيك زينت بخش عقل مى باشد، خوش روئى
با افراد زينت بخش حلم و بردبارى است.


23- ارزشهاى
انسانى


قالَ (عليه السلام):
تَوَسَّدِ الصَّبْرَ، وَ اعْتَنِقِ الْفَقْرَ، وَ ارْفَضِ الشَّهَواتِ، وَ خالِفِ
الْهَوى، وَ اعْلَمْ أنَّكَ لَنْ تَخْلُو مِنْ عَيْنِ اللهِ، فَانْظُرْ كَيْفَ
تَكُونُ.(23)


فرمود: در زندگى، صبر
را تكيه گاه خود، فقر و تنگ دستى را همنشين خود قرار بده و با هواهاى نفسانى
مخالفت كن. و بدان كه هيچگاه از ديدگاه خداوند پنهان و مخفى نخواهى ماند، پس مواظب
باش كه در چه حالتى خواهى بود.


24- صحيح انجام
دادن رکوع


قالَ (عليه السلام):
مَنْ أتَمَّ رُكُوعَهُ لَمْ تُدْخِلْهُ وَحْشَةُ الْقَبْرِ.(24)


فرمود: هركس ركوع
نمازش را به طور كامل و صحيح انجام دهد، وحشت قبر بر او وارد نخواهد شد.


25- خشوع در نماز


قالَ (عليه السلام):
الْخُشُوعُ زينَةُ الصَّلاةِ، وَ تَرْكُ ما لا يُعْنى زينَةُ الْوَرَعِ.(25)


فرمود: خشوع و خضوع
زينت بخش نماز خواهد بود، ترك و رها كردن آنچه (براى دين و دنيا و آخرت) سودمند
نباشد زينت بخش ورع و تقواى انسان مى باشد.


26- امر به معروف و نهى
از منكر


قالَ(عليه السلام):
الاْمْرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْىُ عَنِ الْمُنْكَرِ خَلْقانِ مِنْ خَلْقِ
اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ، فَمْن نَصَرَهُما أعَزَّهُ اللهُ، وَ مَنْ خَذَلَهُما
خَذَلَهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ.(26)


فرمود: امر به معروف و
نهى از منكر دو مخلوق الهى است، هر كه آن ها را يارى و اجراء كند مورد نصرت و رحمت
خدا قرار مى گيرد و هر كه آن ها را ترك و رها گرداند مورد خذلان و عِقاب قرار مى
گيرد.


27- پاداش آخرت


قالَ (عليه السلام):
إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَخْتارُ مِنْ مالِ الْمُؤْمِنِ وَ مِنْ وُلْدِهِ
أنْفَسَهُ لِيَأجُرَهُ عَلى ذلِكَ.(27)


فرمود: همانا خداوند
متعال بهترين و عزيزترين ثروت و فرزند مؤمن را مى گيرد (و هلاك و نابود مى
گرداند)، چون دنيا و متعلّقات آن بى ارزش است تا در قيامت پاداش عظيمى عطايش
نمايد.


28- موعظه جامع


قالَ له رجل: أَوصِنى
بَوَصِيَّة جامِعَة مُخْتَصَرَة؟


فَقالَ (عليه السلام):
صُنْ نَفْسَكَ عَنْ عارِالْعاجِلَةِ وَ نار الاْجِلَةِ.(28)


شخصى به حضرت عرض كرد:
مرا موعظه و نصيحتى كامل و مختصر عطا فرما؟


امام (عليه السلام)
فرمود: اعضاء و جوارح ـ ظاهرى و باطنى ـ خود را از ذلّت و ننگ سريع و زودرس،
همچنين از آتش و عذاب آخرت، در أمان و محفوظ بدار.


29- همنشينى با بى خردان


قالَ (عليه السلام):
فَسادُ الاْخْلاقِ بِمُعاشَرَةِ السُّفَهاءِ، وَ صَلاحُ الاْخلاقِ بِمُنافَسَةِ
الْعُقَلاءِ.(29)


فرمود: معاشرت و
همنشينى با بى خردان و افراد لااُبالى سبب فساد و تباهى اخلاق خواهد شد؛ و معاشرت
و رفاقت با خردمندان هوشيار، موجب رشد و كمال اخلاق مى باشد.


30- مفهوم و معناى ادب


قالَ (عليه السلام):
الاْدَبُ عِنْدَ النّاسِ النُّطْقُ بِالْمُسْتَحْسَناتِ لا غَيْرُ، وَ هذا لا
يُعْتَدُّ بِهِ ما لَمْ يُوصَلْ بِها إلى رِضَااللهِ سُبْحانَهُ، وَ الْجَنَّةِ،
وَ الاْدَبُ هُوَ أدَبُ الشَّريعَةِ، فَتَأدَّبُوا بِها تَكُونُوا أُدَباءَ
حَقّاً.(30)


فرمود: مفهوم و معناى
ادب از نظر مردم، تنها خوب سخن گفتن است كه ركيك و سبك نباشد، وليكن اين نظريّه
قابل توجّه نيست تا مادامى كه انسان را به خداوند متعال و بهشت نزديك نگرداند.


بنابر اين ادب يعنى
رعايت احكام و مسائل دين، پس با عمل كردن به دستورات الهى و ائمّه اطهار (عليهم
السلام)، ادب خود را آشكار سازيد.


31- خصلت جلب محبّت


قالَ (عليه السلام):
ثَلاثُ خِصال تَجْتَلِبُ بِهِنَّ الْمَحَبَّةُ: الاْنْصافُ فِى الْمُعاشَرَةِ، وَ
الْمُواساةُ فِى الشِّدِّةِ، وَ الاْنْطِواعُ وَ الرُّجُوعُ إلى قَلْب سَليم.(31)


فرمود: سه خصلت جلب
محبّت مى كند: انصاف در معاشرت با مردم، همدردى در مشكلات آن ها، همراه و همدم شدن
با معنويات.


32- شرايط پذيرش توبه


قالَ (عليه السلام):
التَّوْبَةُ عَلى أرْبَع دَعائِم: نَدَمٌ بِالْقَلْبِ، وَاسْتِغْفارٌ بِاللِّسانِ،
وَ عَمَلٌ بِالْجَوارِحِ، وَ عَزْمٌ أنْ لايَعُودَ.(32)


فرمود: شرايط پذيرش
توبه چهار چيز است: پشيمانى قلبى، استغفار با زبان، جبران كردن گناه ـ نسبت به
همان گناه حقّ الله و يا حقّ النّاس ـ ، تصميم جدّى بر اين كه ديگر مرتكب آن گناه
نشود.


33- كارهاى نيكان


قالَ (عليه السلام):
ثَلاثٌ مِنْ عَمَلِ الاْبْرارِ: إقامَةُ الْفَرائِض، وَاجْتِنابُ الْمَحارِم،
واحْتِراسٌ مِنَ الْغَفْلَةِ فِى الدّين.(33)


فرمود: سه چيز از
كارهاى نيكان است: انجام واجبات الهى، ترك و دورى از گناهان، مواظبت و رعايت مسائل
و احكام دين.


34- حقيقت ادب و تربيت


قالَ (عليه السلام):
وَ حَقيقَةُ الاْدَبِ: اِجْتِماعُ خِصالِ الْخيْرِ، وَ تَجافى خِصالِ الشَّرِ، وَ
بِالاْدَبِ يَبْلُغُ الرَّجُلُ الْمَكارِمَ الاْخْلاقِ فِى الدُّنْيا وَ
الاْخِرَةِ، وَ يَصِلُ بِهِ اِلَى الْجَنَّةِ.(34)


فرمود: حقيقت ادب و تربيت
عبارت است از: دارا بودن خصلت هاى خوب، خالى بودن از صفات زشت و ناپسند.


انسان به وسيله أدب -
در دنيا و آخرت - به كمالات اخلاقى مى رسد؛ و نيز با رعايت أدب نيل به بهشت مى
يابد.


35- زيارت حضرت
امام رضا(ع)


قالَ (عليه السلام):
إنَّ بَيْنَ جَبَلَىْ طُوس قَبْضَةٌ قُبِضَتْ مِنَ الْجَنَّةِ، مَنْ دَخَلَها كانَ
آمِناً يَوْمَ الْقِيامَةِ مِنَ النّار.(35)


فرمود: همانا بين دو
سمت شهر طوس قطعه اى مى باشد كه از بهشت گرفته شده است، هر كه داخل آن شود ـ و با
معرفت زيارت كند ـ، روز قيامت از آتش در أمان خواهد بود.


36- زيارت حضرت
معصومه (س)


قالَ (عليه السلام):
مَنْ زارَ قَبْرَ عَمَّتى بِقُمْ، فَلَهُ الْجَنَّتهُ.(36)


فرمود: هركس قبر عمّه
ام ـ حضرت معصومه سلام الله عليها ـ را با علاقه و معرفت در قم زيارت كند، أهل
بهشت خواهد بود.


37- زيارت قبر
مؤمن


قالَ (عليه السلام):
مَنْ زارَ قَبْرَ أخيهِ الْمُؤْمِنِ فَجَلَسَ عِنْدَ قَبْرِهِ وَاسْتَقْبَلَ
الْقِبْلَةَ وَ وَضَعَ يَدَهُ عَلَى الْقَبْرِ وَقَرَءَ: «إنّاأنْزَلْناهُ فى
لَيْلَةِ الْقَدْرِ» سَبْعَ مَرّات، أمِنَ مِنَ الْفَزَعَ الاْكْبَرِ.(37)


فرمود: هركس بر بالين
قبر مؤمنى حضور يابد و رو به قبله بنشيند و دست خود را روى قبر بگذارد و هفت مرتبه
سوره مباركه «إنّا أنزلناه» را بخواند از شدايد و سختيهاى صحراى محشر در أمان قرار
مى گيرد.


38- رسيدن به رضوان خداى
متعال


قالَ (عليه السلام):
ثَلاثٌ يَبْلُغْنَ بِالْعَبْدِ رِضْوانَ اللّهِ: كَثْرَةُ الاْسْتِغْفارِ، وَ
خَفْضِ الْجْانِبِ، وَ كَثْرَةِ الصَّدَقَةَ.(38)


فرمود: سه چيز، سبب
رسيدن به رضوان خداى متعال مى باشد:


نسبت به گناهان و
خطاها، زياد استغفار و اظهار ندامت كردن.


اهل تواضع كردن و
فروتن بودن.


صدقه و كارهاى خير
بسيار انجام دادن.


39- شريک جرم


قالَ(عليه السلام):
الْعامِلُ بِالظُّلْمِ، وَالْمُعينُ لَهُ، وَالرّاضى بِهِ شُرَكاءٌ.(39)


فرمود: انجام دهنده
ظلم، كمك دهنده ظلم و كسى كه راضى به ظلم باشد، هر سه شريك خواهند بود.


40- تواضع


قالَ (عليه السلام):
التَّواضُعُ زينَةُ الْحَسَبِ، وَالْفَصاحَةُ زينَةُ الْكَلامِ، وَ الْعَدْلُ
زينَةُ الاْيمانِ، وَالسَّكينَةُ زينَةُ الْعِبادَةِ، وَالْحِفْظُ زينُةُ
الرِّوايَةِ.(40)


فرمود: تواضع و فروتنى
زينت بخش حسب و شرف، فصاحت زينت بخش كلام، عدالت زينت بخش ايمان و اعتقادات، وقار
و ادب زينت بخش اعمال و عبادات؛ و دقّت در ضبط و حفظ آن، زينت بخش نقل روايت و سخن
مى باشد. 





1 - بحارالأنوار: ج 72، ص 65، ح 3، مستدرك
الوسائل: ج 8، ص 329، ح 9576.


2 - امالى شيخ مفيد: ص 328، ح 13، مستدرك: ج 8،
ص 324، ح 9562.


3 - أعلام الدّين: ص 309، س 11، مستدرك
الوسائل: ج 8، ص 351، ح 9634.


4 - بحارالأنوار: ح 68، ص 155، ح 69.


5 - أعلام الدّين: ص 309، س 5، بحارالأنوار: ج
75، ص 364، ضمن ح 5.


6 - بحارالأنوار: ج 71، ص 181، س 1، أعيان
الشّيعة: ج 2، ص 36، س 14.


7 - تنبيه الخواطر: ص 428، بحارالأنوار: ج 67،
ص 245، ح 19.


8 - وسائل الشّيعة: ج 16، ص 242، ح 21466.


9 - بحارالأنوار: ج 72، ص 109، ح 12، مستدرك
الوسائل: ج 7، ص 230، ح 8114.


10 - مستدرك الوسائل: ج 17، ص 308، ح 5.


11 - بحارالأنوار: ج 75، ص 380، ح 42.


12 - تهذيب الأحكام: ج 7، ص 396، ح 9.


13 - كشف الغمّة: ج 2، ص 349، بحارالأنوار: ج
75، ص 81، ح 75.


14 - كشف الغمّة: ج 2، ص 349، بحارالأنوار: ج
75، ص 82، ح 79.


15 - بحارالأنوار: 68، ص 340، ح 13.


16 - بحارالأنوار: ج 75، ص 79، ح 62.


17 - خصال: ج 2، ص 650، ح 46.


18 - بحارالأنوار: ج 68، ص 53، ح 69.


19 - كشف الغمّه: ج 2، ص 350، س 11.


20 - بحارالأنوار: ج 75، ص 80، ح 63.


21 - حلية الأبرار: ج 4، ص 599، س 11.


22 - كشف الغمّة: ج 2، ص 347.


23 - بحارالأنوار: ج 75، ص 358، ح 1.


24 - كافى: ج 3، ص 321، ح 7.


25 - نور الأبصار: ص 331، س 12، بحارالأنوار: ج
75، ص 80، س 12.


26 - خصال صدوق: ص 42، ح 32.


27 - كافى: ج 3، ص 218، ح 3.


28 - احقاق الحقّ: ج 12، ص 439، س 11.


29 - كشف الغمّه: ج 2، ص 349، بحارالأنوار: ج
75، ص 82، ح 78..


30 - ارشاد القلوب ديلمى: ص 160، س 19.


31 - كشف الغمّه: ج 2، ص 349، س 13.


32 - بحارالأنوار: ج 75، ص 81، ح 74.


33 - كشف الغمّة: ج 2، ص 349، س 3.


34 - ارشاد القلوب ديلمى: ص 160، س 15.


35 - عيون اخبارالرّضا(عليه السلام): ج 2، ص
256، ح 6.


36 - كامل الزيارات: ص 536، ح 827،
بحارالانوار: ج 99، ص 265.


37 - اختيار معرفة الرّجال: ص 564، ح 1066.


38 - كشف الغمّة: ج 2، ص 349، س 7.


39 - كشف الغمّة: ج 2، ص 348، س 18، بحار: ج
75، ص 81، ح 69.


40 - كشف الغمّة: ج 2، ص 347، س 19، بحار: ج
75، ص 80، ح 65.





/ 1