ارزش و اهميّت خوردنى ها - ارزش و اهميت خوردنى ها نسخه متنی

ارزش و اهميّت خوردنى ها

محمّد بن وليد كه يكى از دوستان و اصحاب امام محمّد باقر عليه السلام است
، حكايت كند:

روزى به قصد زيارت آن حضرت حركت كردم ، وقتى نزديك منزل امام عليه السلام
رسيدم ، جمعيّت بسيارى را ديدم كه براى زيارت آن حضرت آمده بودند.

به همين جهت برگشتم و فرداى آن روز دوباره براى ديدار آن حضرت به راه
افتادم و چون تنها بودم دوست داشتم كه رفيقى با خود مى يافتم تا با يكديگر به محضر
شريف امام باقر صلوات اللّه عليه شرفياب مى شديم .

آن روز هوا بسيار گرم بود؛ و من همچنان تنها حركت مى كردم ، در بين راه
خسته و تشنه و گرسنه شده بودم ، مقدارى آب كه همراه داشتم آشاميدم و در گوشه اى
نشستم .

پس از لحظاتى ، غلامى آمد و طَبَقى ، كه در آن غذاهاى متنوّع وجود داشت ،
به همراه آفتابه اى برايم آورد.

و هنگامى كه طَبَق غذا را جلوى من گذاشت ، گفت : سرور و مولايم فرمود: پيش
از غذا دست هايت را بشوى - و با نام خدا - غذايت را تناول كن .

پس چون مشغول خوردن غذا بودم ، مولايم امام باقر عليه السلام تشريف آورد و
من به احترام حضرت ، از جاى بر خاستم و ايستادم ، حضرت فرمود: - سر سفره - حركت
نكن ، بنشين و غذايت را ميل نما. به همين جهت نشستم و غذايم را خوردم .

پس از آن ، غلام مشغول جمع آورى ريزه هاى غذا شد كه اطراف ظرف غذا ريخته
شده بود.

حضرت فرمود: چنانچه در بيابان غذا خوردى ، اضافات آن را جمع نكن و آن ها
را در گوشه اى رها نما - تا مورد استفاده جانوران و حيوانات قرار گيرد -.

ولى اگر در منزل غذا خوردى ، آنچه را كه اطراف سفره و يا اطراف ظرف غذا مى
ريزد، تمام آن را جمع كن و تناول نما، چون كه رضايت خداوند متعال در چنين كارى است
؛ و نيز سبب توسعه روزى و مانع از فقر و بيچارگى مى باشد، و همچنين شفاى هر دردى
در آن ريزه هاى غذا خواهد بود.(1)

همچنين مرحوم شيخ صدوق آورده است :

روزى امام محمّد باقر عليه السلام وارد خلوت گاه - مستراح - شد، لقمه نانى
را مشاهده نمود(2)، آن را برداشت و پس از تميز كردن به غلام خود داد و فرمود: آن
را نگه دار تا من بازگردم .

پس از آن كه حضرت خارج شد و لقمه نان را از غلام تقاضا نمود، غلام گفت :
اى سرورم و مولايم ! من آن را خوردم .

حضرت فرمود: چنانچه كسى تكّه نانى پيدا كند و آن را تميز نمايد و بخورد،
موجب دخول در بهشت خواهد شد.(3)

همچنين از امام جعفر، حضرت صادق آل محمّد عليهم السلام وارد شده است كه
فرمود:

جمع كردن و تناول نمودن خورده ها و ريزه هاى نان و غذائى كه اطراف سفره يا
اطراف ظرف مى ريزد موجب جلوگيرى از درد خاصره (4) مى شود.(5)

1- مستدرك الوسائل : ج
16، ص 288، ح 2.

2-در متن تصريح نشده است
كه آيا لقمه نان در راهرو بوده و يا در جائى ديگر.

3- وسائل الشّيعة : ج 1،
ص 361، ح 957، نقل از كتاب من لا يحضره الفقيه : ج 1، ص 18، ح 49.

و ضمناً مشابه همين
داستان به امام حسين عليه السلام نيز نسبت داده شده است .

4-خاصره به معناى
استخوان لگن مى باشد.

5-بحارالانوار: ج 59، ص
170، ح 5 و 6.