امام باقر عليه السلام در بستر بيمارى - امام باقر عليه السلام در بستر بيمارى نسخه متنی

امام باقر عليه السلام در بستر بيمارى

کُلينى به
سند صحيح از زراره روايت کرده است که گفت روزى از حضرت امام
محمد باقر عليه السلام شنيدم که فرمود:

در خواب ديدم که
بر سر کوهى ايستاده‎ام و مردم از هر طرف آن کوه به سوى من بالا
مي‎آمدند.
چون مردم بسيارى در اطراف آن کوه جمع شدند به ناگاه کوه بلند شد و
مردم از هر طرف آن فرو مي‎ريختند، تا آن که جماعتى بر آن کوه
باقى ماندند و اين اتفاق پنج مرتبه تکرار شد، گويا آن حضرت
اين خواب را به وفات خود تعبير فرموده بود، که بعد از گذشت پنج شب از
اين خواب به رحمت ايزدى پيوستند.

در کافى و بصائر
الدَّرجات و ساير کتاب‎هاى معتبر روايت کرده‎اند که حضرت امام صادق عليه السلام
فرمود:

که پدرم
بيمارى سختى گرفته بود و بيشتر مردم از
بيمارى حضرت ترسيدند و اهل‎بيت آن حضرت به گريه درآمدند که
امام باقر عليه السلام فرمود:

من در اين
بيمارى از دنيا نخواهم رفت زيرا دو نفر نزد من آمدند و به
من چنين خبر دادند. پس، از آن بيمارى صحت يافت .

امام صادق عليه
السلام مي‎گويد پس به پدر گفتم: اى پدر بزرگوار من
امروز تو را از همه وقت سالم‎تر مي‎بينم و ناراحتى در تو مشاهده
نمي‎کنم
حضرت فرمود: آن دو نفر که در آن بيمارى صحت و سلامت من را خبر دادند
در اين بيمارى به نزد من آمدند و گفتند: در اين
مريضى به عالم آخرت رحلت مي‎نمايى و به روايت
ديگرى فرمود:

که اى فرزند،
مگر نشنيدى حضرت على بن الحسين (عليهماالسلام) من
را از پس ديوار ندا کرد که اى محمد بيا و زود باش که ما انتظار
تو را مي‎کشيم .

کلينى به
سند حسن روايت کرده است که حضرت امام محمد باقر عليه السلام هشتصد
درهم براى تعزيه و ماتم خود وصيت فرمود .

و به سند موثق  از
حضرت امام صادق عليه السلام روايت کرده است که پدرم گفت:

اى جعفر از مال
من براى ندبه کنندگان، وقف کن که ده سال در منا در موسم حج بر من ندبه و
گريه کنند و رسم ماتم را تجديد نمايند و بر مظلوميت من
زارى کنند .

کلينى به
سند معتبر نيز روايت کرده است که چون امام محمد باقر عليه
السلام به جهان باقى رحلت نمود، حضرت امام صادق عليه السلام فرمود: که
هر شب درحجره‎اى
که آن حضرت در آن وفات يافته بود، چراغ مي‎افروختند .

شيخ عباس
قمى مي‎گويند: که در تاريخ وفات آن حضرت اختلاف
است و وفات ايشان در روز دوشنبه هفتم ذيحجه سال صد و چهاردهم به سن
پنجاه و هفت سالگى در مدينه مشرفه اتفاق افتاد .

شهادت ايشان در
ايام خلافت هشام بن عبدالملک بود و گفته شده که آن حضرت را ابراهيم بن
وليد بن عبدالملک بن مروان به زهر شهيد کرده و شايد به امر هشام
بوده است.

قبر مقدس آن حضرت به
اتفاق پدر و عم بزرگوارش، حضرت امام حسن عليهم‎السلام در بقيع قرار دارد .

منبع
: کتاب منتهى الآمال، شيخ عباس قمى