حدود فدک
مهدي
عباسي (سومين خليفه مقتدر عباسي براي سر پوش گذاشتن به جنايات خود و خاموش ساختن
جنبشهاي آزاديبخش) اعلام عمومي كرد كه مي خواهم مظالم عباد و حقوقي كه مردم برگردن
من دارند به صاحبانشان بدهم . امام كاظم (عليه السلام) اين اعلام را شنيد، نزد
مهدي عباسي رفت و ديد او در ظاهر مشغول اداي حقوق مردم است به او رو كرد و فرمود:
ما بال مظلمتنا لا ترد: چرا حقوق از دست رفته ما به ما باز نمي گردد؟. مهدي گفت :
حقوق شما چيست ؟ امام فرمود: فدك .
مهدي
گفت : حدود فدك را مشخص كن تا به شما باز گردانم . امام فرمود: حد اول آن ، كوه
احد است ، حد دوم آن ، عريش مصر است ، حد سوم آن سيف البحر(حدود درياي خزر) است .
و حد چهارمش دومه الجندل(عراق) است . مهدي گفت : همه اينها از حدود فدك است ؟
امام
فرمود: آري . مهدي آنچنان ناراحت شد كه آثار خشم در چهره اش آشكار گرديد، چرا كه
امام با اين پاسخها، به او فهماند كه زمام حكومت بر همه دنياي اسلام بايد در دست
ما باشد. مهدي برخاست و از آنجا رفت در حالي كه مي گفت : اين حدود بسيار است بايد
پيرامون آن بينديشم . به اين ترتيب ، امام هفتم، نقشه مرموز مهدي عباسي را نقش بر
آب ساخت . از گفتار امام كاظم (عليه السلام) است : الرفق نصف العيش.
رفاقت
و صميميت بامردم ، نصف زندگي (سالم) است.
منبع :داستان صاحبدلان / محمد محمدي اشتهاردي