کمک به فقرا
وقتى تاريكى شب همه جا را فرا مى گرفت ، امام جعفر صادق عليه السلام كيسه
اى را برمى داشت و در آن نان و گوشت مى ريخت و بر دوش مبارك خود حمل مى نمود؛ و
نيز با مقدارى پول بر مى داشت و به سوى محلّ سكونت نيازمندان و بينوايان
اهالى مدينه مى برد؛ و آن ها را در بين آن ها تقسيم مى كرد، بدون آن كه آنان امام
عليه السلام را بشناسند.
و هنگامى كه آن حضرت به شهادت رسيد و به لقا اللّه پيوست ، فقرا ديدند آن
شخص گمنام ديگر نمى آيد، پس از مدّتى فهميدند كه او امام جعفر صادق عليه السلام
بوده است .(1)
1-اعيان الشّيعة ، ج 1، ص 666.