سرچشمه اندوه و خنده - سرچشمه اندوه و خنده نسخه متنی

سرچشمه اندوه و خنده

محمّد بن مسلم - كه يكى از راويان حديث و از اصحاب امام محمّد باقر و امام
جعفر صادق عليهما السلام است - حكايت كند:

روزى محضر مبارك ابوجعفر امام محمّد باقر عليه السلام نشسته بودم ، كه
فرزندش حضرت صادق عليه السلام ، در حالى كه كودكى خردسال بود و كلاهى منگوله دار
بر سر نهاده بود و چوبى در دست گرفته و بازى مى كرد، وارد شد.

امام باقر عليه السلام او را در آغوش گرفت و فرمود: پدر و مادرم فدايت ؛ و
سپس به من خطاب نمود و اظهار داشت :

اى محمّد بن مسلم ! اين كودك بعد از من امام و پيشواى تو خواهد بود، و تو
بايد علوم خود را از او بهره مند شوى ، سوگند به خداى يكتا! كه او همان صادقى است
، كه رسول خدا صلى الله عليه و آله او را توصيف نموده و بشارتش را داده است .

و به درستى كه پيروان و شيعيان او در دنيا و آخرت مورد حمايت خداوند متعال
خواهند بود و دشمنانش ملعون و مغضوب مى باشند.

در همين لحظه ، حضرت صادق خنديد و رنگ چهره اش سرخ گرديد، آن گاه امام
باقر عليه السلام متوجّه من شد و فرمود: آنچه مى خواهى از او سؤ ال كن ، كه جواب
كافى دريافت خواهى كرد.

گفتم : ياابن رسول اللّه ! خنده از كجا سرچشمه مى گيرد؟

آن كودك لب به سخن گشود و فرمود: اى محمّد بن مسلم ! سر چشمه انديشه و عقل
انسان از قلب است ، غم و اندوه از كبد، تنفّس از ريه ؛ و خنده از طحّال بر مى
خيزد.

و من چون چنين پاسخ صريح و صحيحى را از آن كودك خردسال عزيز - يعنى حضرت
صادق آل محمّد عليهم السلام - شنيدم ، از جاى خود برخاستم و پيشانى او را بوسيدم
.(1)

1-بحارالا نوار: ج 47، ص
15، ح 12 به نقل از كفاية الا ثر: ص ‍ 321.