ورزش در سنين مختلف - ورزش در سنين مختلف نسخه متنی

ورزش در سنين مختلف

در هر سن انسان به نوعى ورزش جهت شادابى و سلامتى نيازمند است.

در سنين كودكى

ورزشها و بازيها بايد در حدّ توان كودك باشد و كودكان معتدل
بازى كنند. اگر كودكان به طور حرفه‌اى به ورزش بپردازند و براى
شركت در مسابقه‌هاى المپيك ورزش كنند، تندرستى شان آسيب مى بيند
و اين نكته آشكار است كسانى كه در خردسالى قهرمان مى شوند
در سالخوردگى به ندرت باز به چنين مقامى مى رسند.[1]

در سنين جوانى و نوجوانى: ورزشهائى چون شنا، تنيس،
اسب سوارى، كوهنوردى، اسكى، فوتبال و... خوب است، به شرط آن كه
خود و در نتيجه قلب خود را با ورزشهاى سنگين و سخت و قهرمانى
آزرده نساخته باشند.

در سنين پس از چهل سالگى ورزشهاى سنگين و خسته
كننده از جمله كوهنوردى، اسكى، شنا، ورزشهاى باستانى،
چنان چه زياد انجام شوند موجب بروز بيمارى هائى از قبيل
آنژين سينه، انفاركتوس و خستگى عضله قلب مى گردد كه در نتيجه
آن ورم حادِ ريه و قلب پيش مى آيد.

ورزش ايده‌آل براى اشخاص مسن پياده روى مى باشد.[2]
پياده روى براى بهبود دستگاه قلب و ريه مناسب است از سختى
و درد ماهيچه‌ها به دليل انبساط آن جلوگيرى مى كند.
دكتر ديو رايز براى افراد سالمند نرمشى را ارائه مى دهد
كه هر روز آن را انجام دهند.

نرمش براى افراد مسن

حالت اول: ابتدا به رو دراز كشيده و سعى كنيد به كمك
دستها تنه خود را بالا بكشيد.

حالت دوم: به رو دراز كشيده مچ پا را با دست بگيريد.

حالت سوم: زانو را به پشت جمع كنيد و روى پا بنشينيد.
به كمك دستان تنه را به جلو بكشيد.

حالت چهارم: بنشينيد، سعى كنيد نوك انگشتان را به
نوك پا برسانيد.

حالت پنجم: راست بنشينيد (چهار زانو) و يك پا را از روى
ران ديگر رد كنيد.

حالت ششم: زانوها را جمع كرده و دستها را به عقب بكشيد تا نوك
انگشتان روى زمين قرار گيرد.

حالت هفتم: مقابل ديوار بايستيد و تنه را جلوتر از پاها
قرار دهيد و دستها را به ديوار بچسبانيد.

تذكر: بعد از انجام هر عمل بايد اندكى استراحت كنيد تا
ضربان قلب شما به حالت عادى برگردد.

بعد از تمرينهاى سبك پنج دقيقه استراحت كنيد سپس
به كارهاى روزانه بپردازيد.[3]

فعاليت بدنى و كار

فعاليت بدنى و كاركردن نوعى ورزش محسوب مى شود.
اغلب افرادى كه كار زياد مى كنند، در سلامت كامل نيز بسر
مى برند.

تحريكات بدنى و كاركردن نيز فوائد ورزش را به همراه
دارد.

على ـ عليه السلام ـ مى فرمايند:

هر كسى كار كند، قوتش بيشتر شده و هر كس در كار كردن كوتاهى
كند، ضعيف‌تر خواهد شد.[4]

ائمه ـ عليهم السلام ـ با وجود آن كه گاه نياز مادى نيز
نداشتند، امّا در عين حال كار مى كردند و از فعاليت بدنى
روى گردان نبودند.

امروزه نيز ثابت شده افرادى كه كار بدنى مى كنند،
كمتر بيمار مى شوند و سالمتر مى باشند.

شرائط محيط ورزش

وقتى ورزش مفيد است، كه شرائط زير را دارا باشد:

1. ورزش در فضاى كم سر و صدا باشد.

2. ورزش بايد در فضائى معتدل از نظر آب و هوا باشد.

3. از گرد و غبار دور باشد.

4. فضا باز باشد.

5. در مناطق مسكونى نباشد، زيرا براى ديگران موجب
مزاحمت و اذيت مى شود.

6. در اتفاعات نباشد.

7. در محلهاى نامساعد مثل باتلاقها، مراكز تجمع آب: نزديك
گاودارى و مرغداريهاى كه آلودگى محيطى وجود
دارد نباشد.

آمادگى هاى جسمى ورزشكار

1. در هنگام ورزش مجارى تنفسى هوائى فوقانى وغير
آن (بينى، حلق، حنجره، ششها و...) پاك و باز باشد.

2. كليه‌ها و كبد و دستگاه گوارش و قلب و عروق بايد بتواند
كار خود را به خوبى انجام دهد.

3. ورزش بايد در هواى آزاد انجام گيرد.

4. لباس ورزشكار راحت و كفشش بدون پاشنه و ملايم باشد.

5. از پوشيدن لباسهاى پلاستيكى جداً بايد
پرهيز كرد.

6. بدن بايد تميز باشد تا تنفس پوستى كه كمكى براى
ريه است به خوبى صورت گيرد.

7. ورزش نبايد كمتر از دو ساعت بعد از غذا باشد.

8. ورزش نبايد با شكم خالى انجام گيرد.

9. در زمستان بايد ورزش بيشتر و شديدتر و در تابستان
ملايمتر باشد.

10. ورزش بايد در آغاز كار كمتر باشد و با گذشت زمان بيشتر
گردد.

11. شروع ورزش با ملايمت بوده و به تدريج زياد شود.

12. پس از عرق كردن نبايد در معرض هوا قرار گرفت يا آب سرد
نوشيده و يا يك مرتبه ورزش را ترك كرد، بلكه بايد پس از
ورزش اصلى، نرمش كرد.

13. پس از كارهاى فكرى و يا بعد از فعاليتهاى
سنگين، ورزش كردن مجاز نيست.

14. ورزش بايد گونه‌اى باشد كه آرام بخش باشد و از افكار
مضطربانه به دور باشد.

15. ورزش بايد همراه با انگيزه سازنده باشد.

16. ورزش بايد زمينه صفات نيك و نابودى صفات زشت
باشد.

17. انگيزه مهم ورزش كردن، به دست آوردن تعادل روحى است. پس
ورزشى پسنديده است كه در اين راستا باشد.

[1] . تربيت بدنى، ص 116.

[2] . اولين دانشگاه، ص 141.

[3] . 100 سال زندگى كنيم، ص 137.

[4] . غرر الحكم، ص 269.

منبع :سايت انديشه قم