ويژگيهاى يك ورزشكار (2) - ويژگي هاى يك ورزشكار (2) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ويژگي هاى يك ورزشكار (2) - نسخه متنی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید












ويژگيهاى يك ورزشكار (2)



و امام باقر ـ عليه السلام ـ فرمودند: هيچ قوّه‌اى
همانند غلبه بر هواى نفس نمى باشد.[1]


خودسازى در آئين مقدس اسلام، جايگاه باعظمتى دارد
و كسى كه نتواند خود را بسازد هر چند قهرمان جسمى نيز باشد،
انسانى عاجز و ناتوان است. على ـ عليه السلام ـ مى فرمايند:


ناتوان‌ترين مردم كسى است كه از اصلاح (نفس) خود ناتوان و
عاجز است.[2]




9. تواضع و فروتنى، پرهيز از غرور


يكى از ويژگيهاى يك ورزشكار تواضع و
فروتنى است. غرور آفت پيروزى و توانائى است. ورزشكار بايد
بداند كه همه قدرتها از آن خداوند است. چنان كه قرآن مى فرمايد: همه نيروها،
بدون استثناء از خداوند است.[3]


قدرت و نيرو از جانب خداست و وسيله آزمايش انسان به
شمار مى رود. اگر انسان به قدرت، مغرور شود و دشمن را كوچك بشمارد قطعاً در
مراحل بعد شكست خواهد خورد.


امام صادق ـ عليه السلام ـ مى فرمايد:


كمال خودپسندى اين است كه انسان به قدرت خود مغرور شود، در
صورتى كه نمى داند پايان كارش چيست؟ كسى كه مغرور
شود و عمل خود را ممتاز بداند از راه صحيح گمراه گرديده است.[4]


قرآن كريم طى آيه‌اى چنين مى فرمايد:


از مردم روى مگردان، از روى فخر روى زمين راه
مرو، خدا هيچ يك از خود خواهان و فخر فروشان را دوست ندارد.[5]


و در مقابل اين آيه در جاى ديگر چنين امر مى فرمايد:
نسبت به مؤمنين تواضع نما.[6]


امام صادق ـ عليه السلام ـ در روايتى فرمودند:


خدا دو فرشته براى هر فردى در نظر گرفته است. هر كس براى
خدا تواضع كرد، آن دو فرشته احترام متواضع را بالا مى برند و هر كس تكبر كرد
آن دو فرشته احترام او را پائين مى آورند.[7]






[1] . بحار الانوار، ج 78، ص 165.


[2] . ميزان الحكمه، ج 6، ص 63.


[3] . ان القوه لله جميعا؛ بقره، 165.


[4] . سفينه البحار، ج 2، ص 161.


[5] . و لا تصعر خدّك؛ لقمان، 18.


[6] . و احفض جناحك؛ حجر، 88.


[7] . اصول كافى، ج 2، ص 122.


منبع :سايت انديشه قم





/ 1