دوستى و دوست يابى - دوستى و دوست يابى نسخه متنی

دوستى و دوست يابى

ضرورت و اهميت دوست

با توجه به اين که انسان موجودى اجتماعى است و براى
ارائه حيات خويش نياز به ارتباطات در جامعه دارد. پس انسان در
تمام دوران حيات نيازمند به رفاقت و دوستى با ديگران است.
انسان ها نه تنها با هم انس مى گيرند و با مصاحبت و هم نشينى
وسايل شادمانى و شادى يکديگر را فراهم مى
سازند، بلکه هر دوستى، به ميزان ارتباط و هم نشينى، در
روح و روان رفيق خودش نفوذ مى کند و بر عقايد، اخلاق، گفتار، و
کردار او اثر مى گذارد.

بزرگان گفته اند «درباره هيچکس به نيکى يا بدى
نمى توانيم قضاوت کنيم، مگر اين که دوستانش را بشناسيم.
آدمى با صفات همنشينان و دوستان صميمى اش شناخته مى
شود. بر اين اساس انتخاب دوست و هم نشين براى جوانان از حساس ترين
مسائل دوران جوانى است.

امام على ـ عليه السلام ـ مى فرمايد: «عاجزترين
مردم کسى است که از نظر دوست يابى عاجز باشد و عاجزتر از او کسى
است که دوستى را که به دست آورده؛ از دست بدهد.»

از اين رو بهترين و مناسب ترين دوستان را انتخاب کنيم
و همواره دوستى هايمان را مستحکم کنيم و آن را پاس بداريم.

ويژگى هاى دوست خوب

اين ويژگى ها به ترتيب زير است.

1- اخلاق خوب و پسنديده

2- صداقت و راست گويى

3- راز دارى و امانت دارى

4- حسن مشاوره، راهنما و هدايت کننده

5- صبور و تحمل شدايد و ناملايمات در کنار دوست

6- تواضع، فروتنى و نداشتن تکبر، غرور و حسد

7- شفقت و مهربانى

8- گذشت و فداکارى

9- همراهى و همدلى و وفادارى

10-انعطاف پذيرى

11-جوانمردى و هميارى دوستان سالم

12-داراى رشد عقلانى و دانا

13-با ايمان و تقوا دورى کننده از گناه

14-دست گيرى و يارى در حل مشکلات

15-بزرگوارى و نجابت

16-اهل خير و دعوت کننده به نيکى ها

17-دوستى براى خداوند نه مطامع دنيوى

روايت: مردى از امام حسين خواست که دوست و هم نشين
وى باشد، امام سه شرط را برايش مطرح نمود و فرمود:

1ـ اول آن که از من ستايش و تعريف نکنى، زيرا من
نسبت به خودم از تو آگاه ترم.

2ـ مرا دروغگو ندانى؛ زيرا دروغگو رأى و عقيده
درستى ندارد.

3ـ مبادا در برابر من از کسى غيبت کنى.

چون آن مرد شرايط دوستى با آن حضرت را دشوار ديد گفت مى
خواهم از درخواست خود منصرف شوم. امام ـ عليه السلام ـ فرمود: آرى هر
طور مى خواهى انجام بده.

وظايف متقابل دوستان

1ـ احترام متقابل

2ـ درک شرايط همديگر

3ـ محبّت و ابراز عشق و علاقه

4ـ گذشت و فروتنى در سختى ها و شرايط بحرانى

5ـ همدلى و هم دردى

6ـ مشارکت در حل مشکلات

7ـ صداقت و راز دارى

8ـ و ...

شيوه هاى انتخاب دوست

1ـ آگاهى و شناخت لازم نسبت به فرد مورد نظر (دوست) و خانواده اش. اين
آگاهى مى تواند به شيوه هاى پرسش و پاسخ از دوستان، همسايگان،
همکلاسان، بستگان و آشنايان و غيره ايجاد گردد.

2ـ مشاهدات عينى رفتار هاى فردى و اجتماعى.
اين امر مى تواند با مشاهدات غيابى و نامحسوس والدين،
مربيان و مشاوران، در گروه هاى هم سن و سال، اردوهاى تفريحى،
اعياد و مراسم اجتماعى، ميادين ورزشى، مجامع مذهبى
و حتى گردهمايى هاى خانوادگى بعمل آيد.

نکته: نقش خانواده بعنوان مشاور دلسوز نمود ويژه اى دارد، به
طورى که پدر و مادر مى توانند با ايجاد جلب اطمينان و
اعتماد به حرف هاى فرزند خود گوش کنند، با او همدلى نمايند و
کمک کنند فرزندشان ندانسته از ناحيه دوستان کج انديش و کوتاه فکر
گمراه نشود. اگر والدين بتوانند خطر رفيقان ناصالح را به جوانان خود
بفهمانند و با منطق شيوا و خيرخواهانه آنان را از زيان هاى
جبران ناپذير معاشرت با عناصر تبهکار آگاه سازند، توانسته اند موجبات خوشبختى
و سعادت فرزندان خويش را فراهم آورند.

3ـ آزمودن دوست. راه هاى زيادى براى آزمايش
دوست وجود دارد، از جمله اين که مثلاً ببيند در سختى ها و
مشکلات چگونه شما را يارى مى کند و آيا شما را در چنين
روزى تنها مى گذارد يا همدل و همراه شما است. و يا مثلاً
رفتار و برخورد او در سفر چگونه است، چرا که آدمى در سفر، لباس تکلّف و ريا
را از تن خود مى کند و آن طور رفتار مى کند که واقعاً مى انديشد؛
اين جا است که مى توان او را به آسانى آزمايش کرد.

عوامل فروپاشى و ترک دوستى

1- دروغگويى

2- بى احترامى نسبت به يکديگر

3- استبداد

4- بد زبانى و دشنام

5- عدم درک متقابل

6- کينه توزى و لج بازى، بگو مگو کردن و بحث و مجادله بيش
از حد

7- تحقير و شماتت همديگر

8- بى توجهى به کمالات همديگر

9- اسراف و تبذير

10-حسادت، خساست و تنگ نظرى

11-تعارض در احساسات و عواطف همديگر مثل نفرت در مقابل محبت

12-سخن چينى و عيب جويى

رعايت موارد زير موجب تحکيم دوستى شما با ديگران
خواهد شد:

1- نسبت به نزديک ترين دوستان خود، وقت شناس باشيد.

2- با آن ها صادقانه برخورد کنيد.

3- در برخورد با آن ها ادب را کاملاً رعايت کنيد.

4- با آن ها مهربان باشيد.

5- اشتباهات خود را بپذيريد و در صورت لزوم از آن ها پوزش
بخواهيد.

6- امکانات خود را در نظر بگيريد و از وعده و وعيدهاى
بى جا بپرهيزيد.

7- راز نگهدار باشيد.

8- تا جايى که ممکن است از دوستان وام و قرض نگيريد.

9- از آن ها توقع بى جا و بى مورد نداشته باشيد.

10-نسبت به آن ها با گذشت و فداکار باشيد.

11-در غياب آن ها به نيکى ياد کنيد.

12-زود رنج نباشيد و هرچه سريع تر در صدد رفع دلتنگى هاى
خويش برآييد.

13-از شوخى و مزاحى که به شخصيت آن ها لطمه وارد مى
سازد، اجتناب کنيد.

14-عيب هاى آن ها را با رعايت احترام و در خلوت به آن
ها بگوئيد.

15-محبت و علاقه خود را همواره ابراز کنيد و با آن ها خوش برخورد
باشيد.

16-هر از چند گاهى به همديگر هديه دهيد.

17-نسبت به آن ها خوشبين باشيد و به نظراتشان احترام قايل
شويد.

18-در سختى ها و هنگام بروز مشکل با يکديگر مدارا کنيد.

منبع :جمعي از نويسندگان - با تلخيص از کتاب راهنماي آموزش مهارت هاي اساسي زندگي، ص 64 - 67