جلال الدين فارسي
ترجمه آقاي جلال الدين فارسي ترجمه اي است خوشنما و تا حدودي خواشخوان[1]
که بر اساس قواعد و دستور زبان فارسي و به شيوه اي روان شکل گرفته است و کم و بيش
در آن واژه هاي مصطلح جديد نيز به کار رفته است.
روش مترجم در ترجمه، آميخته اي از روش ترجمه تحت اللفظ و محتوايي بوده اما
دغدغه اش انتقال محتواي مفاهيم آيات به قالب زبان فارسي بوده است.ترجمه،توضيحات
فراواني ندارد تنها در مواردي که نيازمند به توضيح بوده جملات افزوده شده در داخل
پرانتز قرار گرفته است.ترجمه مورد نظر از نظر ساختار جملات و اسلوب کلام ترجمه اي
روان و نسبتا گويا است و عمده انتقاداتي که نسبت به آن صورت گرفته از لحاظ معايب
محتوايي در ترجمه و در عين حال در مورد نکات تفسيري غير متعارفي بوده که در ترجمه
آمده است.[2]
[1] - دانشنامه قرآن و قرآن پژوهي ص401.
[2] - اهتمام ايرانيان به قرآن، ص 59.