سلمان فارسى - [خادمان قرآن] نسخه متنی

سلمان فارسى

نام: سلمان ، كنيه: ابو عبدالله يا ابوالحسن يا ابواسحاق ـ تاريخ تولد:
نامعلوم

سلمان فارسى از صحابه مشهور پيامبر و از شخصيت هاى
بسيار بزرگ اسلام به شمار مى رود. وى دهقان زاده اى ايرانى
از ناحيه «جى» در اصفهان يا به روايت ديگر از نواحى
رامهرز خوزستان بود. نام اصلى او روزبه بود. در کودکى به آيين
مسيحيت گرائيد و چون از کشيشان شنيده بود که ظهور پيامبر
جديد نزديک است، خانه را ترک گفت و به سفر پرداخت. مدتى در شام
و موصل اقامت جست تا آن که در سرزمين‌هاى عربى به اسارت قبيله
بنى کلب در آمد و مردى از بنى قريظه او را خريد و
به يثرب برد.

سلمان در اين شهر از ظهور پيامبر آگاه شد و چون نشانه‌اى
که کشيشان گفته بودند، با پيامبر اسلام منطبق بود اسلام آورد. پيامبر
اکرم او را از صاحبش خريد و آزادش کرد. از آن زمان، سلمان ملازم رسول خدا
گشت و نزد او جايگاهى خاص يافت.

در جنگ خندق، به پيشنهاد سلمان خندقى در اطراف مدينه
کندند.بدين ترتيب سپاه ده هزار نفرى مشرکان تنوانست آسيبى
به مسلمانان برساند.

طبق روايتى مشهور، پيامبر سلمان را از اهل بيت
خود شمرده است. (پيامبر فرمود:«سلمان منا اهل بيت.» )

پس از رحلت پيامبر، سلمان از معدود کسانى بود که از راه حق
منحرف نشد و در شمار معتقدان به امامت حضرت اميرالمؤمنين على عليه
السلام قرار گرفت. او نزد اميرالمؤمنين نيز منزلتى بسيار
والا داشت. در خلافت عمر بن خطاب به حکومت مدائن منصوب شد.

سلمان هيچ‌گاه از حقوق بيت المال براى خود چيزى
برنداشت و همه‌ى آنرا صدقه مى داد و براى امرار معاش زنبيل
مى بافت.

فضائل سلمان فراوان و روايات در شأن او بسيار است. شيخ
طوسى در کتاب امالى خود از منصور بن رومى روايت مى کند:

روزى به امام صادق گفتم:«اى مولاى من، سخن سلمان فارسى
را فراوان از شما مى شنوم. سبب چيست؟»

فرمود:«مگو سلمان فارسى. بگو سلمان محمدى. سبب آن که او را زياد
ياد مى کنم اين است که او به سه خصلت بزرگ آراسته بود: اول آن
که خواسته‌ى مولايش اميرالمؤمنين را بر خواسته‌ى
خود مقدم مى داشت؛ ديگر اينکه فقرا را دوست مى داشت و
آنان را بر ثروتمندان ترجيح مى داد و سوم اينکه به علم و علما
محبت داشت.»

وفات

سلمان، گذشته از مقام بزرگى که نزد شيعيان دارد، نزد
اهل سنت نيز داراى منزلت والايى است. وى در سال 35 يا
36 هجرى در مدائن وفات يافت و اکنون قبرش در همان جا قرار دارد.

ويژگى ترجمه سلمان فارسى

نخستين مترجم قرآن به زبان فارسى سلمان فارسى مريد و عاشق مولا على (ع )مى
باشد.

بـه صـورت مـبسوط در مورد ترجمه ى او مى نويسد: ((روى ان الفارس ، كتبو
الى سلمان ان يكتب الفاتحه بالفارسيه و كانوا يقرئون ذلك فى الصلوة حتى لانت
السنتهم العربيه .

نـقـل شده است مردم فارسى نامه اى به حضرت سلمان ارسال داشتند و از
اوخواستند كه سوره ى حمد را به فارسى به آنان بنويسد، او نيز نوشت .

در نماز مى خواندند تا اينكه زبانشان به عربى عادت و آشنا شد.

ايـن موضوع را صاحب تفسير روح المعانى نيز با شرح و بسط بيشترى آورده است
اما آيا اين ترجمه در مورد به تمام قرآن بوده است يا بخشى از آن درست مشخص نيست .

ترجمه براى صاحبان علم در آينده راه را باز نمود و آنان توانستند با
استفاده از آن روش تعليم قرآن را عمومى سازند و در بين ملل ديگر نيز ترويج نمايند.

قـرآن در مـتن آن آمده است ايجاب و الزام مى نمايد كه به تمام زبانهاى
زنده ى دنيا ترجمه وارائه گردد.