بشر حافى - بشر حافى نسخه متنی

بشر حافى

در محضر هر يك از
ائمه (عليهم السلام)، افراد زيادى يافت مي‌شوند كه به سبب طينت پاك و به فراخور
لياقتشان، مورد عنايت خاص و نظر لطف ولائى آن بزرگواران قرار گرفته‌اند. يكى از
اين افراد بشر حافى است كه به يك اشاره حضرت موسى بن جعفر (عليه السلام) روحش دگرگون
شده و قلبش در مسير هدايت قرار گرفت.

آري، بشر حافى يكى از
مردم خوشگذران و لاابالى شهر بغداد بوده و پيوسته در مجالس لهو و لعب به فساد و
عيش و نوش اشتغال داشته است. در يكى از روزها كه خانه او مكان طرب و خنياگرى قرار
داشته، امام كاظم (عليه السلام) عبورش از آن جا مي‌گذرد و از درون خانه او متوجه صداي
ساز و آواز و هرزه گرى مي‌شود.

در همين زمان كنيز
بشر از خانه خارج مي‌شود تا زباله‌هاى خانه را بيرون بگذارد. حضرت (عليه السلام)
به او مي‌فرمايند: اى كنيزك! صاحب اين خانه آزاد است يا بنده؟ كنيز با لحنى تعجب
آميز مي‌گويد: ‌آزاد است! سپس حضرت (عليه السلام) مي‌فرمايند: راست مي‌گويي، اگر
بنده بود،‌ از مولاى خود مي‌ترسيد.

پس از آن كه كنيز
وارد خانه شد، بشر كه سر سفره شراب نشسته بود،‌ به او گفت: چه اتفاقى افتاد كه اين
قدر پشت در تأخير كردي. و كنيز هم تمام حكايت را براى او بيان نمود. و سخنان او
بشر را در تفكر و تذلذل شديدى فرو برد. از اين رو بلافاصله براى ديدن‌ آن مرد
حكيم، در حالى كه حتى كفش‌هايش را به پا نكرده بود، از منزل خارج شد و پس از اين
كه به امام (عليه السلام) رسيد به گريه افتاد از ايشان عذرخواهى نمود و به شدت
اظهار پشيمانى كرد و پس از آن به دست مبارك حضرت (عليه السلام) توبه نمود و تا آخر
عمر به مردى مؤمن و پرهيزكار مبدل شد.