ابراهيم بن اشعري قمي
وي
نخست پروانه شمع وجود امام موسي بن جعفر(ع) است. پس از شهادت آن حضرت در
زمره ياران امام علي بن موسي الرضا عليه السلام در ميآيد
و نزد حضرتشان به کسب دانش و تهذيب نفس ميپردازد.[1] او از ويژه
عالماني است که پرورش شخصيت او مرهون تلاش امام معصوم ميباشد و
براي همين از هر دو بزرگوار روايت ميکند. با همکاري
برادرش فضل بن محمد کتابي مينويسد که حسن بن علي بن
فضّال از آن روايت مينمايد.[2]
1.
الفهرست، شيخ طوسي، ص 41.
2. اختيار
معرفهالرجال، کشي، ص 554؛ اعيان الشيعه، ج 2، ص 203.
منبع :
غلام حسين صميمي؛مجله كوثر ؛ شماره 67