لطفا منتظر باشید ...
لَيثِ بن بَختَرى
ليث، مشهور به
ابوبصير مرادى است و از شيعيان نزديك، اصحاب مخصوص و راويان دو امام همام، امام
محمد باقر و امام جعفر صادق(عليهما السلام) محسوب ميشود.
از ابوبصير در مسائل
فقهي، عقيدتى و اخلاقى و در ديگر زمينهها احاديث بسيارى روايت شده. و در حدود دو
هزار و دويست و هفتاد و پنج حديث در كتب مختلف، به نام او استناد شده است. و حفظ
چنين ميزان وسيعى از معارف اسلامى توسط ابوبصير، را مي‌توان نشانه‌اى از افق بالاي
علم و انديشه او دانست.
ابوبصير به واسطه
علاقه و ارادت ويژهاى كه نسبت به اهل بيت نبوت(عليهم السلام) داشت، پيوسته
از طرف آن بزرگوارن نيز مورد لطف و عنايت قرار ميگرفت و در اين راستا عبارات مختلفى در بيان
جايگاه والاى او از سوى اهل بيت(عليهم السلام) وارد شده است، كه از آن جمله مي‌توان به سخن امام صادق(عليه السلام) ـ كه پيش
از اين نيز بيان شد ـ اشاره كرد، كه حضرت در آن، ابوبصير را از جمله مخبتين قراد
داده و بهشت را به او بشارت داده‌اند. كه متن روايت چنين است:
بَشِّر المُخبِتين
بالجَنّة، بُريد بن معاوية العَجلى وأبوبَصر لَيث بن البَختَرى المُرادى ومُحمّد
بن مُسلم و زُارَةٌ، أربَعَة نُجَباءُ اُمَناءُ اللهِ عَلى حَلالِهِ وحَرامِهِ
لَولا هؤُلاءِ لاَنقَطَعَت آثارُ النُّبُوَّةِ واندَرَسَت:
بشارت باد مخبتين را
به بهشت، بريد بن معاوية العجلى وابوبصير ليث بن البخترى المرادى و محمد بن مسلم و
زراره. اين چهار نفر جزء نجبايند، و در [تشخيص و بيان] حلال و حرام خدا،
امانتداران الهياند. و اگر آنان نبودند، آثار نبوت منقطع و پاره پاره ميگشت.
و باز هم گذشت كه آن
حضرت(عليه السلام) در حق همان اصحاب چهار نفره، فرمودند:
هؤلاءِ القوّامُونَ
بِالقِسط، هؤلاءِ القوّامُونَ بِالصِّدق وَهؤلاءِ السّابِقُونَ السّابِقُونَ
اُولئَكَ المُقرَّبُون .
