محمد بن سنان زاهرى
يكى از اصحاب و
شيعيان مورد اعتماد نزد اهل بيت (عليهم السلام) و در شمار علماى زاهد، فقهاى كامل
و راويان ثقه ذكر شده است. و نسب او به «زاهر» بر ميگردد كه جزء شهيدان كربلا
است.
گرچه علما پيرامون او
اختلاف نظر دارند و گاه گاهى سخنان متناقضى در احوال او گفتهاند، اما در مجموع
ميتوان او را در شمار اصحاب مخصوص ائمه (عليهم السلام) ذكر نمود. به عنوان نمونه
ميتوان به روايت ابوطالب قمى اشاره كرد كه ميگويد:
زمانى توانستم خدمت
امام جواد (عليه السلام) مشرف شوم و اين ديدار با اواخر عمر شريف ايشان مصادف بود.
در آنجا از آن حضرت شنيدم كه فرمود: خداوند جزا دهد صفوان بن يحيي، محمد بن سنان،
زكريا بن آدم و سعد بن سعد را، جزائى خير بواسطه من. به تحقيق كه وفا نمودند از
براى من.
همچنين در روايت
ديگرى از قول على بن حسين بن داود آمده كه گفت: از حضرت جواد (عليه السلام) شنيدم
كه از محمد بن سنان به خير و خوبى ياد نمود و فرمود: خداوند از او راضى است به
رضاى من از او، پس همانا كه با من و پدرم ابدا مخالفتى ننمود.
معجزهاى از امام جواد (عليه السلام)
يكى از روايات و
داستانهاى معروف كه ضمن بيان فضائل و معجزات ائمه (عليهم السلام) به جايگاه محمد
بن سنان نزد آن بزرگواران دلالت دارد، ماجراى شفا يافتن چشمان او توسط امام جواد
(عليه السلام) ميباشد كه شرح آن، چنين است:
محمد ميگويد: زماني
خدمت امام رضا (عليه السلام) رسيدم و از چشم درد خود به ايشان شكايت نمودم. آن
حضرت پس از آگاهى از مشكل من، كاغذى برداشتند و در آن مطلبى خطاب به حضرت جواد
(عليه السلام) نوشتند كه در آن زمان طفلى خورد سال (كمتر از سه سال) بودند.
سپس كاغذ را همراه
خادمى نزد آن حضرت فرستادند و به من فرمودند: همراه او برو و كتمان نما (يعنى اگر
معجزهاى از امام جواد (عليه السلام) ديدى براى كسى فاش نكن).
محمد ميگويد: هنگامي
كه خدمت آن حضرت رسيدم، خادمى ايشان را روى دوش خود گذاشته بود. غلام نزديك حضرت
رفت و نامه را روبروى ايشان باز نمود. در اين هنگام امام جواد (عليه السلام) نظري
به نوشته نمود و سر مباركش را به سوى آسمان بلند كرده و فرمود: ناج (نجات يابد) و
اين عمل را چند مرتبه تكرار نمودند. پس از آن هر دردى در چشم من بود از بين رفت، و
چنان روشن شد كه ديگر چشم احدى نميتوانست مانند آن ببيند.
من با ديدن اين معجزه
از حضرت جواد (عليه السلام) به ايشان گفتم: خداوند تو را بزرگ اين امت قرار دهد،
همچنان كه عيسى بن مريم (عليه السلام) را بزرگ بنى اسرائيل قرار داد.