لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِاَمْرِه يَعْمَلُونَ ـ بندگانى بزرگوار كه در سخن از او پيشى نگرفته و بــه امــرش عمــل مى كننــد،» (26 و 27 / انبياء) و نيز فرموده: «لا يَعْصُونَ اللّهَ ما اَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَـروُنَ ـ از فرمان خدا سرپيچى نمى كنند و آن چه دستور يا بند عمل مى كنند،» (6 / تحريم) به طورى كه ملاحظه مى كنيد، ذوات ايشان را گرامى داشته، بدون اين كه مقيــد به قيدى كرده باشد و اطاعتشان را و معصيت نكردنشان را مدح نموده است. (پس معلــوم مى شــود نسبت به هــر امــرى از اوامــر خدايى هم قدرت اطاعت دارند و هم قدرت معصيت!) (1)
1- الميزان ، ج: 25 ص: 279.

عبادت ملائكه و بندگان مقرّب الهى

«وَ مَـنْ عِنْـدَهُ لا يَسْتَكْبِـرُونَ عَـنْ عِبـادَتِـه وَ لا يَسْتَحْسِرُونَ!» (19 / انبياء)
مراد از اين كه فرمود: «وَ مَنْ عِنْدَهُ ـ و كسى كه نزد اوست،» مخصوصين به موهبت قرب و حضورند كه چه بسا منطبق با ملائكه مقرب شود. و اين كه فرمود: «يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ لا يَفْتُرُونَ ـ شب و روز تسبيح مى گويند و خسته نمى شوند،» (20 / انبياء) به منزله تفسيرى است براى جمله «وَ لا يَسْتَحْسِرُونَ.» يعنى آن ها كه نزد خدايند دچار خستگى و ماندگى نمى شوند، بلكه شب و روز بدون هيچ سستى، او را تسبيح مى گويند!  تسبيــح در شـب و روز كنـايـه از دوام آن اسـت، يعنـى لا ينقطع تسبيـح مى گــوينـد.
خداى تعالى در اين آيه حال بندگان مقرب و ملائكه مكرم خود را بيان مى كند، كه مستغرق در عبوديت و سرگرم در عبادت اويند، هيچ كار ديگرى آنان را از عبادت او بازنمى دارد و به هيچ چيز جز عبادت او توجه نمى كنند، گويا كلام براى بيان خصــوصيـت ملـك و سلطنـت خــدا كـه در صــدر آيه آمده بود، ريخته شده است. (1)
1- الميزان ، ج: 28 ص: 92.

شهادت قولى ملائكه

«شَهِــدَ اللّــهُ اَنَّــهُ لا اِلـهَ اِلاّ هُـوَ وَ الْمَــلائِكَــةُ وَ اوُلُواالْعِلْمِ قائِما بِالْقِسْطِ!»(18/آل عمران)
«شهادت» يعنى تحمل علم و اداى آن.
خداى متعال كه شاهد و گواه عدل است، شهادت مى دهد كه: «خدايى جز او نيست،» و شهادت او هم با كلام شريفش كه عبارت از «شَهِدَ اللّهُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُـوَ،» باشد صورت گرفته، چنان كه ظاهر آيه شريفه هم شهادت قولى است. بنابراين آيه موردبحث در اشتمالش بر شهادت خداوند به توحيد و وحدانيت خود نظير آيه شريفه «لكِنِ اللّهُ يَشْهَدُ بِمـآ اَنْـزَلَ اِلَيْـكَ اَنْـزَلَـهُ بِعِلْمِـه وَ الْمَلاآئِكَةُ يَشْهَدُونَ وَ كَفى بِاللّهِ شَهيدا !» (166 / نساء) است. اين راجع به شهادت خداوند، اما شهادت ملائكه: خداوند متعال در آيات مكيّه اى كه پيش از اين آيات نازل شده، خبر مى دهد كه ملائكه: «بندگان مكرمى هستند كه آنى نافرمانى خداوند را نمى كنند و به تمام معنا بر طبق فرمان او عمل مى كنند و همچنين خدا را تسبيح و ستايش