پذیرش فتوای امام هادی (ع)
مردی مسیحی ، با یك زن مسلمان ، زنا كرد، او را نزد متوكل عباسی آوردند، او وقتی كه دید متوكل تصمیم به اجرای حد دارد، هماندم اسلام را پذیرفت و گواهی به یكتائی خدا و رسالت محمد (ص) داد، یحیی بن اكثم قاضی با سابقه و دانشمند معروف آن عصر، در آنجا حضور داشت و گفت : ایمان و اسلام این شخص ، آثار شرك و عمل ناشایستش را از بین برد (پس نباید حد بر او جاری شود). بعضی گفتند: باید سه حد بر او جاری گردد، و بعضی مطالب دیگر گفتند و در این باره گفتگو زیاد شد. متوكل ، مساله را در ضمن نامه ای از امام هادی (ع) در پاسخ نامه نوشت : باید آن مرد زناكار را آنقدر (با تازیانه) بزنند تا بمیرد. متوكل اطرافیانش را از پاسخ امام هادی (ع) مطلع نمود، دانشمندان حاضر در مجلس متوكل ، این فتوا را رد كردند، و به متوكل گفتند چنین نیست ، و ما در قرآن و سنت پیامبر (ص) چنین مطلبی ندیده ایم . مطلب را بار دیگر در ضمن نامه ای از امام هادی (ع) پرسیدند، امام هادی (ع) در پاسخ نامه نوشت : اسلام آن مسیحی بعد از دستگری و دیدن عذاب بوده است ، و چنین اسلامی موجب برداشتن حد نیست ، چنانكه خداوند در قرآن می فرماید: فلما راوا باسنا قالوا آمنا بالله و حده و كفرنا بما كنا به مشركین فلم یك ینفعهم ایمانهن لما راوا باسنا.... و چون (مخالفان حق) عذاب ما را دیدند، گفتند: به خدای یكتا ایمان می آوریم ، و به كسانی كه شریك او می گرفتیم نا باور شدیم ، ولی این برای آنها سودی نداشت (چراكه) وقت دیدن عذاب ما بود . وقتی كه جواب نامه امام هادی (ع) به متوكل رسید، متوكل قانع شد و دستور داد طبق این فتوا، آن زناكار را آنقدر تازیانه زدند تا مرد.
داستانهاي شنيدني از چهارده معصوم(عليهم السلام)/ محمد محمدي اشتهاردي