احكام ناحق شریح
عبدالرحمن بن حجاج می گوید: حكم بن عتیبه و سلمه بن كهیل بر ابی جعفر علیه السلام (امام محمد باقر) وارد شده از آن حضرت از حكم شاهد با سوگند پرسش نمودند. امام علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله به وسیله آن حكم نموده و همچنین علی علیه السلام نزد شما در كوفه بدان حكم نموده است ، تا این كه فرمود علی علیه السلام در مسجد كوفه نشسته بود ناگهان عبدالله بن قفل تمیمی در حالی كه زرهی به همراه داشت بر آن حضرت گذشت . علی علیه السلام به عبدالله گفت : این زره طلحه است كه در روز بصره (جنگ صفین) از او ربوده شده است . عبدالله گفت : به نزد شریح قاضی می رویم ، رفتند، شریح به قضاوت نشست ، امیرالمومنین علیه السلام فرمود: این زره طلحه است كه در روز بصره از او ربوده شده است . شریح : در این باره شاهد بیاور!
علی علیه السلام امام حسن را آورده بر آن گواهی داد. شریح : با گواهی یك نفر حكم نمی كنم مگر این كه دیگری با او باشد. حضرت علی قنبر را آورد و او بر آن گواهی داد. شریح : قنبر برده است و شهادتش نافذ نیست . علی علیه السلام خشمگین شده به قنبر فرمود: بگیر زره را كه این مرد (شریح) سه بار قضاوت به ناحق نمود. در این موقع شریح تكانی خورده و به آن حضرت عرضه داشت : من پس از این ، هیچ وقت بین دو نفر قضاوت نخواهم كرد مگر این كه علت سه بار قضاوت ناحق مرا به من بگویید. امیرالمومنین علیه السلام به او فرمود: وای بر تو! هنگامی كه طرح دعوا كردم گفتی : گواه بیاور با این كه رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده مال ربوده شده هر جا كه یافت شود بدون اقامه گواه گرفته می شود، پس من گفتم : شاید او این حدیث رسول خدا را نشنیده ، آنگاه حسن علیه السلام را آوردم و بر آن گواهی داد، پس ‍ گفتی : او یك شاهد است و من با شهادت یك شاهد حكم نمی كنم ، با این كه رسول خدا صلی الله علیه و آله با یك شاهد و سوگند، حكم نموده است . سپس قنبر را آوردم و گواهی داد، پس گفتی : او برده است و من با گواهی برده حكم نمی كنم ، با این كه گواهی برده اگر عادل باشد پذیرفته است . و آنگاه فرمود: وای بر تو! امام مسلمین بر امور بزرگتر مسلمین مامون و مورد اعتماد است.
قضاوت هاي امير المومنين(ع) / محمد تستري