انداختن پول روي قبر‌ها

مناظره عالم شيعي با رئيس آمرين به معروف


در قبرستان بقيع بر روي تابلويي نوشته شده بود: «لا يجوز رَمْيُ النُّقُودِ عَلَي القُبُورِ : انداختن پول، روي قبرها جايز نيست».
روزي رئيس آمرين به معروف به قبرستان بقيع آمد و وقتي كه ديد روي بعضي از قبرها پول نهاده‌اند، ما را ديد، و گفت: «اين پول‌ها را به زوّار بدهيد، انداختن آن‌ها روي قبرها، حرام است».
دانشمند شيعي: به چه دليل انداختن پول روي قبرها حرام است، آيا در قرآن يا سنّت پيامبر‌ـ‌صلّي‌ اللّه عليه وآله‌ـ، از آن نهي شده است؟
با اين كه رسول خدا‌ـ‌صلّي‌ اللّه عليه وآله‌ـ فرمود: «هرچيزي جايز است، مگر اين كه از آن، نهي شود»، درباره انداختن پول روي قبرها، نهي نشده است.
رييس: قرآن مي‌فرمايد: «اِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراء : همانا صدقه‌ها براي مستمندان است». (توبه‌‌ـ 60).
دانشمند شيعي: اين پول‌ها را نيز مستمنداني كه نگهبان قبرها هستند برمي‌دارند.
رئيس: نگهبانان، فقير نيستند.
دانشمند شيعي: شرط نيست كه آن‌ها فقير باشند، زيرا در بخشش و كمك، لازم نيست كه كمك شونده، فقير باشد، اگر به خاطر هدفي، و في‌سبيل‌الله همه اموال خود را به ثروتمندي ببخشي مانعي ندارد، چنانكه در عروسي‌ها پول بر سر عروس و داماد، شاباش مي‌كنند، و افرادي كه فقير نيستند آن پول‌ها را براي خود برمي‌دارند، و در اين آيه‌اي كه ذكر نمودي، هشت مصرف براي صدقات ذكر شده، كه يكي از آن‌ها «في سبيل الله» است.
وانگهي مسلمين كنار قبر اولياء خدا مي‌روند و مي‌گويند: «جان و مالم به فدايت» اين سخن يك نوع ابراز علاقه و دوستي است، حال اگر به خاطر دوستي، شخصي همه يا بخشي از اموالش را ببخشد، شرعاً و عرفاً چه مانعي خواهد داشت؟!
خداوند از حلال و حرام كردن بي‌دليل و پيش خود، منع نموده‌است و در آيه 116 نحل مي‌خوانيم:
«وَ لا تَقُولوُا‌لماتَصِفُ اَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هذا حَلالٌ وَ هذا حَرامٌ لِتَفْتَروُا عَلَي اللهِ الْكَذِبَ : به خاطر دروغي كه زبان‌هاي شما توصيف مي‌كند، نگوئيد اين حلال است و آن حرام،‌ تا بر خدا نسبت ناروا و دروغ بدهيد».
آيا خداوند به شما اجازه داده كه پيش خود قانون گزاري كنيد، و هر چيزي را كه مذاق شما با آن سازگار نيست، حرام يا بدعت يا شرك بدانيد، شما به نام مبارزه با بدعت،‌ هر حلالي را حرام مي‌كنيد،‌ غافل از آن‌كه حرام كردن حلال، خود يك نوع بدعت نابخشودني‌ است، و آنان‌كه چنين روحيّه‌اي دارند،‌ قطعاً بدانند، از راه راستگاري انحراف يافته‌اند، چنان‌كه در ذيل آيه فوق نحل مي‌خوانيم:
«اِنَّ الَّذِينَ يَفْتَروُنَ عَلَي اللهِ الْكَذِبَ لايُفْلحُون : كساني كه بر خدا، دروغ مي‌بندند، رستگار نخواهند شد».