دختران فراري
در اين نوشتار مي خواهيم بگوييم که پدران و مادران از همان آغاز ولادت دختران، براي تربيت و سازندگي آن ها چه مواضعي را بايد اتخاذ کنند.
1ـ پذيرش و احترام: والدين بايد متوجه باشند که دختر هديه خدا و امانتي از او در دست پدر و مادر است لذا بايد او را بپذيرند و مورد لطف و محبت و نوازش قرار دهند؛ و از تعصب ها و پسرگرايي پرهيز کنند که اين کار نتايج خوشايندي نخواهد داشت زيرا کودک و نوجوان در مي يابد که مورد قبول نيست و در دل پدر و مادر جايي ندارد. و اين، مايه حيرت و سر درگمي او خواهد شد.
2ـ اقناع عاطفي: فرزندان ما در هر مرحله سني که باشند خواستار آنند که مورد علاقه و تکريم باشند و برخورد والدين و اطرافيان با آن ها بر اساس گرمي و مهر باشد مي خواهند به محبت شما مطمئن باشند و نوازش و عدم جدايي از شما را طالبند.
اين امر، در تربيت آن ها هم مؤثر است و هم عاملي است براي مصون ماندن روح آن ها از تصرف گرسنگان شهوت و وسوسه هاي شرم انگيز که در سر راه آن ها است و چه خوب است والدين و مربيان به اين نکته عنايت کنند.
3ـ حمايت و مراقبت: حمايت و مراقبت دختران، با توجه به شرايط اجتماعي، در جوامع و از جمله کشور ما، در همه سنين لازم است ولي در سنين نوجواني ضروري تر است. زيرا که نوجواني بحراني ترين مرحله زندگي است و هرکس به ناچار بايد از آن گردباد شديد بگذرد. اين گردبادها آن چنان وجود رواني و جسماني نو بالغ را دست خوش جريانات سهمگين خويش مي سازد که مي توان گفت او را دچار حيرت و سرگشتگي مي نمايد. پس والدين و مربيان بايد آن ها را تحت مراقبت و حمايت قرار دهند.
4ـ بصيرت دهي: والدين و مربيان بايد دختران را در شناخت خود، ارزش خود، نقش و وظيفه خود، حد و مرز خود، عوامل و موانع رشد، فلسفه زندگي، واقع بيني و هدف گرايي ياري کنند. و بين عقل و احساس او توازن برقرار کنند.
5ـ تربيت جنسي: تربيت جنسي يعني دادن آگاهي هاي مطلوب کمک کند. در نهايت وظيفه والدين و مربيان اينست که به دختران اطلاعاتي صحيح و اساسي در جنسيت خود بدهند. به گونه اي که آنان در مورد حفظ خود، شرافت و عفت خويش آگاه و هوشيار گردند، تکاليف شرعي و اخلاقي را در رابطه با جنسيت خود بدانند، و در شرايط گوناگون مواضع لازم را اتخاذ کنند.
در تربيت جنسي به توصيه هاي زير توجه کنيد.
5ـ 1ـ در بحث و بيان مسائل و مفاهيم جنسي قاطعيت و ادب را مراعات کنيد.
5ـ 2ـ در حضور کودکان مميز خود، در روابط فيما بين هشيار و مراقب باشيد.
5ـ 3ـ مراقب روابط ديگران با فرزندانتان باشيد. در روايات آمده است که هنگامي که دختر 6 ساله شد او را در آغوش نگير و نگذار در اين سنين فردي نامحرم او را ببوسد.
5ـ 4ـ در هنگام تميز کردن دستشويي دختر خردسال، مادر بايد از دست مالي کردن زياد از حد پرهيز کند زيرا زمينه را براي کشف نواحي لذت بخش فراهم مي سازد و عاملي براي حساسيت و لذت مي شود.
5ـ 5ـ بسترها را جدا کنيد. پسر و پسر، دختر و دختر، پسر و دختر از سنين 8 به بعد حق ندارند، در يک بستر بخوابند. روايات ما حتي به مادران اجازه نداده اند که با دختران از شش سالگي به صورتي بي پروا در يک بستر مانده و احياناً لمس بدني داشته باشند.
5ـ 6ـ پدر و مادر بايد مراقب پوشش خود باشند.
5ـ 7ـ بهداشت دستگاه تناسلي، به ويژه در ايام عادت ماهانه و قبل از آن بسيار مهم و ضروري است. زيرا بايد مواظبت بود تحريک مصنوعي براي کشف لذت پديد نيايد. اين تحريک گاهي از طريق دستگاري و لمس در حين شستشو و زماني هم از طريق بيماري هاي انگلي از جمله کرمک ها پديد مي آيد.
5ـ 8ـ حجب و حيا را در فرزندانتان پرورش دهيد.
5ـ 9ـ مواظب باشيد زمينه خواندن، ديدن و شنيدن مسائل جنسي ايجاد نشود.
5ـ 10ـ مواظب روابط اعضاي خانه برادر و خواهر و ... باشيد که معمولاً کودک واقعيت جنسي خود را از راه مقايسه در مي يابد.
6ـ پرهيز از توهين و تمسخر: از توهين و تمسخر دختران به هر علت و گونه اي که باشد پرهيز کنيد که در اين امر براي آن ها گران تمام مي شود.
7ـ پرهيز از تنبيه بدني: از تنبيه بدني دختر تا حد امکان پرهيز کنيد.
8ـ نقص بدني: هرگز نقص بدن و يا زشتي و نارسايي او را به رخش نکشيد و عواطف او را نيازاريد.
9ـ ترس: نگذاريد ترس از روي خشونت والدين، ترس از گناه ناکرده، ترس از ازدواج و تشکيل خانواده و ترس از شرايط زنانگي در او رشد يابد.
10ـ توبيخ و سرزنش: از توبيخ ها و سرزنش هاي مکرر پرهيز کنيد که براي او زيان بخش بوده و سبب پررويي و پرده دري اوست.
11ـ سختگيري: از سختگيري ها و محروميت هاي زياد خودداري کنيد.
12ـ توجه به نيازها: به نيازهاي جسمي، روحي، معنوي، اجتماعي و ... او توجه داشته باشيد.
13ـ تربيت ديني: مراقب تربيت ديني او باشيد اما از افراط و تفريط و خشونت پرهيز کنيد.
14ـ هويت و شخصيت: در شکل گيري هويت اعم از هويت فردي، خانوادگي، ملي، ديني و اجتماعي به او کمک کنيد و هيچگاه هويت و شخصيت او را مورد تهديد قرار ندهيد.
15ـ کنترل روابط: محيط مدرسه و اجتماعي او، دوستان و همنشينان و رفت و آمد ها و مکاتبات و ... را به طور نامحسوس کنترل کنيد.
16ـ هيچ گاه نسبت به فرزندانتان بدبين نباشيد که اثر تخريبي دارد بلکه خوش بين باشيد و آن ها را از اين مسأله مطلع سازيد.
17ـ تغافل: از اثر تربيتي تغافل، غافل نشويد و خطاهاي ريز و قابل اغماض را ناديده بگيريد.
عباس آيينه چي - مركز مطالعات و پژوهش هاي فرهنگي حوزه علميه