درست می‌شود انشاء الله
یكی از دوستان امام علی النقی ـ علیه السّلام ـ می‌گوید:
به آن حضرت عرض كردم: خلیفه متوكل عباسی سهمیه مرا قطع كرده است و فكر نمی‌كنم علتی جز دوستی و پیروی من از شما داشته باشد، خواهشمندم از وی بخواهید كه آن را به من بدهد.
امام هادی ـ علیه السّلام ـ فرمودند:
درست می‌شود انشاء الله من رفتم و چون شب فرا رسید دیدم مأمورین خلیفه یكی پس از دیگری به دنبال من آمده و از جانب او احضارم می‌كنند، وقتی به نزد متوكل رفتم، تا چشمش به من افتاد، گفت:
ای ابوموسی ما به فكر تو هستیم، ولی تو ما را فراموش كرده‌ای؟ سپس گفت: چقدر از ما «طلب» داری؟
گفتم: فلان مقدار، و مبالغی را ذكر كردم، دستور داد دو برابر آن را به من دادند، من از فتح «وزیر خلیفه» پرسیدم «امام هادی» علی بن محمد ـ علیه السّلام ـ اینجا آمدند یا نامه‌ای نوشته‌اند؟
گفت: خیر.
وقتی كه خدمت امام هادی ـ علیه السّلام ـ رسیدم فرمود:
ابوموسی خوشحال به نظر می‌رسی.
عرض كردم! به بركت شما مسرورم، ولی گفتند شما نزد او نرفته‌اید، و چیزی از وی نخواسته‌اید «پس چطور متوكل خواسته‌های شما را در مورد من انجام داد» امام ـ علیه السّلام ـ فرمودند: خداوند متعال می‌داند كه ما در مشكلات به غیر از او متوسل نمی‌شویم، و در سختی‌ها جز به او توكل نمی‌كنیم و خودش به ما وعده داده كه هر وقت از او سؤال نماییم، ما را اجابت كند، و ما می‌ترسیم كه از او روی بگردانیم، آن گاه او هم توجهش را از ما بگرداند.
مدد از خالق دادار جویم كه مدح عترت اطهار گویم
چو خواهی دولت جاوید و سرمد بیا بر درگه آل محمد
اگر داری تولّای ائمه توئی در حصن والای ائمه
ولایت بهتر از دُرّ ثمین است همانكه می‌بری با خود همین است
به اسباب از محبت یار هستند بعالم كاشف الاسرار هستند
یكایك مظهر لطف خدایند همه بر دوستان مشكل گشایند