پاداش تمسخر
از علی بن خلال نقل شده كه گفت: هیچ امر دشواری رونداد كه بعد از آن بروم به نزد قبر حضرت موسی بن جعفر ـ علیه السّلام ـ و متوسل به آن جناب شوم مگر آنكه خدا آن را برای من آسان كرد. و نیز گفته كه دیده شد در بغداد زنی می دوید، پس به او گفتند به كجا می روی؟ گفت: به سوی قبر موسی بن جعفر ـ علیه السّلام ـ كه دعا كنم برای پسرم زیرا او را حبس كرده اند. مردی حنبلی مذهب در آنجا حاضر بود، استهزار كرد به آن زن و زن و گفت: پسرت در زندان مرد. آن زن گفت: خداوندا از تو درخواست می كنم به حقّ آن كسی كه او را در زندان شهید كردند (موسی بن جعفر ـ علیه السّلام ـ) كه قدرت خود را به من بنمایی. ناگاه پسر آن زن را رها كردند و پسر آن مرد حنبلی را كه استهزا كرده بود به جای او گرفتند.[1] . مفاتیح الجنان، ‌باب سوم.